| |
| | Φεβρώνη |  | | |
H νύχτα τρία τέρμινα λένε πως κρατάει,
καϊμάκι είναι που σπάει στην πρώτη ρουφηξιά.
Όσοι καημοί περίσσεψαν μαζεύονται στο πλάι
κι απάνω τους κολλάει σαν λάσπη η μοναξιά.
Λύπες μικρές περαστικές, βαθιές πληγές μεγάλες,
αχ δες πόσες φουσκάλες για παρηγόρια σου.
Κερνάει ο ήλιος άφιλτρο, σε τύλιξε ο καπνός του,
ξεχάστηκαν στο φως του όλα τα ζόρια σου.
Δρόμο βλέπω ανοιχτό να σου χαμογελάει,
ποτάμι που κυλάει, ο κόσμος, δροσερό
και ένα Φι ολοκάθαρο στου φλιτζανιού τον πάτο,
νά 'το γιαβρί μου νά 'το ,νά 'το να σε χαρώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Στιχουργείο " ο Μπάμπης " | | | |
|
Μπάμπης
08-12-2005 | παλιότερο , για την έκδοση | | renouli
09-12-2005 | Υπέροχο! | | kapnosa-v-ainigma
09-12-2005 | Φοουυυυυυυ... | | MAKHS KAURISMAKHS
09-12-2005 | Πολύ ωραίος! | | MARGARITA
09-12-2005 | Πολύ όμορφο!!!!!! | | επισκέπτης
09-12-2005 | Το θυμάμαι Μπάμπη, θυμάμαι μάλιστα πως την είχε συγκινήσει... :) | | margarita paschou
11-12-2005 | Πολύ καλό! | | fevroni
12-12-2005 | Καλέ πατρίδα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Όχι που δε θα σ΄ έβρισκα λες! | | fevroni
12-12-2005 | Καλέ πατρίδα;;;;;;; Ακόμη δε γνωριστήκαμε και θα με εκδώσεις; Αααααααα! Θα γράψω κι εγώ ένα και θα το λένε Μπάμπης, πρόμις | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
