| |
Σαν να ήτανε αυτά
Τα ίδια σύννεφα
Που στα μάτια σου
Για χρόνια άπλωναν τη σιωπή τους
Σαν να ήτανε αυτά
Τα χίλια δυο λόγια
Που ποτέ δε βρήκαν
Το δρόμο τους στα μονοπάτια του ήχου.
Σαν να ήτανε η κρύα υφή της νύχτας
Και η αγριάδα του σκοταδιού
Που χρόνια φώλιαζαν μες στην
Πέτρινη αγκαλιά σου.
Σαν να ήταν αυτά
Που κίνησαν της ζωής μου τον τροχό
Σε αντίθετη πορεία
Από το δικό σου πεπρωμένο.
Τώρα τι τα κοιτάς;
Τίποτα δεν απέμεινε στα παγωμένα σου χέρια
Μόνο αυτό το κρυστάλλινο δάκρυ του παιδιού
Που σε παρακάλεσα να φυλάξεις στη χούφτα
Μονάχα αυτό παλιέ μου γνώριμε
Παλιέ και πονεμένε μου δραπέτη
Μονάχα αυτό το πολύτιμο πετράδι της ζωής μου
Σου εμπιστεύτηκα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
