| |
Τά νάζια τής σκέψης
Ό χρόνος ξορκισμένος,
μέ λόγια άκατάληπτα,
στά πλήθη τά κατάπληκτα,
άνάποδα μετρά.
Σέ άστερισμό Άχέρωντα
κι άρχοντικό Ήφαίστου,
πλησίασε καί πές του,
γι αύτό πού προσδοκά.
Δείξτου τά μηχανήματα,
τού Τσάπλιν τά γρανάζια
καί τού μυαλού τά νάζια,
πώς νά τά ξεγελά.
Άν ζεί σάν Δόν Κιχώτης,
σάν άλλος Συρανό,
σέ ξάστερο ούρανό,
μέ άστρα μακρινά,
άς τον νά ταξιδεύει,
σ 'ενός πλατάνου φύλλο,
στού Νέμου τόν Ναυτίλο,
στής Σφίγγας τήν φωλιά.
Σέ φόντο, όμως, σκοτεινό,
άν είναι άποκλεισμένος,
μόνος καί ξεχασμένος,
σέ άδιέξοδη σπηλιά,
άγκάλιαστον καί βάλτονε,
σέ ώραίο μονοπάτι,
καβάλα σ άσπρο άτι,
τού Μήδα τό παλάτι,
νά δεί πρίν νάναι άργά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
