| |
Πάλι μόνος ξέμεινα
Σαν τον άγριο λύκο που τα χρόνια τον κούρασαν και δεν μπορεί πια να βρει τη μυρωδιά από το φρέσκο αίμα
Σε ύμνους και αμαρτήματα ο κόσμος μου τυλίχτηκε
σε πολέμους και φωτιές
σε βροχές που κάψαν την ανάσα μας και σε γυάλινα όνειρα καρφωμένα σε σκουριασμένο μέταλλο
Κλείνω την πόρτα πίσω μου
Ο δρόμος μου απόμεινε μόνος φίλος
σε μια διαδρομή τόσο γνώριμη μα και τόσο μακρινή
Σε κάποια δωμάτια κλειστά και ιδρωμένα
Σε κάποιες στιγμές που φώλιασαν στις χαραμάδες του σπιτιού μου
Δεν αντέχω πια άλλο,
ο χορός σκότωσε το χρόνο μου και ταξιδεύει στο άπειρο
Απομονώνομαι
Κλεισμένος στο μαύρο μου όνειρο
με δυο κεριά αναμμένα καταμεσής του φόβου μου...
με τα μάτια πνιγμένα στο γιατί και με μια καρδιά κουρέλι που δάκρυα πια δεν έχει να δώσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
