| |
| | “ο Παράδεισος είναι ανοιχτός για τα όντα με Σ |  | | |
[align=center]“Ο Παράδεισος είναι ανοιχτός για τα όντα με συνείδηση”[/align]
[align=left]
Στην καθημερινή ζωή αντιμετωπίζω πολλές φορές τη φράση,
"Αυτός ο άνθρωπος είναι ασυνείδητος" ή αυτή η ομάδα ανθρώπων
δρα ασυνείδητα ή η τάδε πολιτική στάση είναι ασυνείδητη.
Αλλά τι είναι συνείδηση;
Πως το ον, όπως ο άνθρωπος, αντιλαμβάνεται τη συνείδηση σε
κάποιο άλλο όν όμοιό του ή διαφορετικό;
Το βασικό μειονέκτημα του ανθρώπου, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, όσον αφορά
τη διεκδίκηση του όρου συνειδητός είναι ότι τεμαχίζει τη δράση του στο χρόνο
σε αυτόνομες μη συνδεδεμένες καταστάσεις με τον παρελθόντα χρόνο.
Ο άνθρωπος όπως τον γνωρίζω σήμερα διαιρεί τη ζωή του σε μελλοντικά παρόντα,
κάθε ένα από τα οποία δε συσχετίζεται με το προηγούμενο ή το επόμενο.
Η ασυνέχεια της ζωής του παρόντος τον αποκόπτει από την ίδια του την ύπαρξη,
τη χθεσινή του στάση και την επόμενη κίνησή του.
Το αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι οι ελλιπείς μνήμες όσον αφορά
την παρελθοντική στάση του.
Ένας άνθρωπος όμως με αμνησία σχέσεων και δράσεων δεν αποτελεί σύνολο αλλά
άτομο, κάθε φορά προσανατολισμένο διαφορετικά μέσα στο κοινωνικό και συμπαντικό γίγνεσθαι.
Συσχετίζω τον χαρακτηρισμό ατομιστής με τον χαρακτηρισμό ασυνείδητος, θέλοντας να δηλώσω πως η δράση του ατόμου αφορά μόνο τον εαυτό του, πως βασικό του κίνητρο και επιδίωξη είναι η ικανοποίηση των ατομικών του προτεραιοτήτων ή των όποιων στόχων του, χωρίς να λαμβάνει υπό όψη τον τρόπο επίτευξης αυτών και των επιπτώσεων επί του συνόλου.
Ο ατομιστής άνθρωπος ξεχνά πως ζει και δρα μέσα σε ένα σύνολο πλασμάτων με διαφορετική μορφή και φυσιολογία, πάνω σε ένα πλανήτη που τον τρέφει επειδή είναι ζωντανός και αλληλεπιδρά όχι μόνο μαζί του αλλά και με ολόκληρο το σύμπαν.
Ο ατομιστής άνθρωπος δεν έχει συγκεκριμένες μνήμες συνέχειας της δράσης του ούτε επίγνωση αυτής.
Δεν τον ενδιαφέρει η ενέργειά του να αποσκοπεί στο συνολικό καλό, αλλά η εξεύρεση μιας πρόσκαιρης ιδιωτικής ηδονής γίνεται ο αυτοσκοπός του.
Αυτός λοιπόν δεν έχει αντίληψη του σκοπού του μέσα στο σύμπαν, όπως δεν θα είχε αντίληψη ένα κύτταρο νευρώνα του σκοπού του μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Η μη αντίληψη της μη συλλογικής του δράσης και η αποχή της εκτίμησης των αυτών επιπτώσεων οδηγεί στην καρκινογένεση, τόσο στο φυσιολογικό επίπεδο όσο και στο κοινωνικό.
Η αντίληψη λοιπόν της συνέχειας συνδυαζόμενη με τις μνήμες των δράσεων και των αυτών επιπτώσεων οδηγεί στη διαμόρφωση της γνώσης του επιπέδου συσχέτισης με το πιο κοντινό όλων.
Η γνώση του επιπέδου συσχέτισης εμπεριέχει την κριτική σκέψη, το συλλογισμό και το στοχασμό.
Στην παρούσα φάση το άτομο αφού δει τον πραγματικό ολικό εαυτό του διατυπώνει άποψη εάν το σύνολο των δράσεων του αρέσει ή όχι, τον εκφράζει ή δεν τον εκφράζει.
Διατυπώνει άποψη εάν η αλληλεπίδραση με τον περιβάλλοντα χώρο είναι η επιθυμητή ή όχι.
Θα μπορούσε λοιπόν, μια εγκληματική φυσιογνωμία, να στοχαστεί πως ο βαθμός αλληλεπίδρασης με το σύνολο δεν είναι ο επιθυμητός και να προβεί σε πειθαρχία των δράσεων και οργάνωση τέτοια ώστε να το επιτύχει στο μέλλον.
Τι είναι λοιπόν εκείνο που διαφοροποιεί μια δράση με αρνητικές επιπτώσεις από μια δράση με θετικές επιπτώσεις επί του συνόλου;
Η συνείδηση δεν εμπεριέχει μόνο, συνέχεια, μνήμες δράσεων και επιπτώσεων, κριτική και πειθαρχία, προσανατολισμό, σχεδιασμό και οργάνωση στόχων αλλά και ένα ακόμα βασικό συστατικό.
Τη γνώση του αποτελέσματος των δύο συνολικών δράσεων.
Την κατανόηση πως αποτελούμε συνέχεια και όχι άτομο.
Το αποτέλεσμα του ενεργώ με τον πρώτο τρόπο και το αποτέλεσμα του ενεργώ με το δεύτερο τρόπο.
Την επιλογή του διαλέγω το δρόμο που οδηγεί στη συλλογική ευημερία, την επιλογή του διαλέγω το δρόμο που οδηγεί στην ατομική ευημερία.
Την πρώτη επιλογή θα την έκανε το άτομο που θα αντιλαμβανόταν την πραγματική του φύση, πως δηλαδή αν και αποτελεί μόνο μια πρόσκαιρη αισθητή μορφή, στην ουσία είναι κομμάτι του απείρου όλου, που εάν αυτό το απειροελάχιστο δρα προς το σύνολο αρνητικά η δράση του συνόλου προς αυτό θα το αφανίσει τελικά.
Έτσι καταλήγω στο συμπέρασμα πως συνείδηση είναι η γνώση του αποτελέσματος μιας δικής μου πράξης από το αόρατο όλον που υπάρχει και εμφανίζεται με διάφορους τρόπους και μορφές προσπαθώντας να αφυπνίσει στο άτομο τη συλλογική του υπόσταση με απώτερο σκοπό τη συνέχειά του στο άπειρο.
Άρα άνθρωπος με συνείδηση είναι εκείνος ο οποίος γνωρίζει πως να μην προκαλεί την αρνητική αντίδραση του συλλογικού όντος με τις πράξεις του.
Η επίγνωση πως το σύνολο διέπεται από κανόνες, αξίες και αρετές με σκοπό την αρμονική συνύπαρξη όλων όσων εμπερικλείει για πάντα, δείχνει στο ανθρώπινη ον την κατεύθυνση και το σκοπό ύπαρξής του, του εμφυσά τη γνώση του μεγέθους της υπόστασής του και το καθιστά συνειδητό του μέρος.
Η γνώση αυτή είναι μέσα στον καθένα από εμάς, μέσα σε κάθε υπαρκτό πλάσμα έμβιο ή άβιο και η επιλογή,"η ελεύθερη βούληση", είναι δική μας και αποτελεί τον απρόβλεπτο παράγοντα τη νέμεση ή την σωτηρία μας.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι που υπάρχει ο Παράδεισος ή αν ο παράδεισος είναι ανοιχτός για όλους, το ερώτημα που τίθεται είναι αν τελικά ο άνθρωπος θέλει να ζήσει στον Παράδεισο!!
[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Οτι ανεβαίνει είναι κατοχυρωμένο! | | | |
|
Celestia
28-07-2012 @ 00:00 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Ναταλία...
28-07-2012 @ 13:30 | Άρα άνθρωπος με συνείδηση είναι εκείνος ο οποίος γνωρίζει πως να μην προκαλεί την αρνητική αντίδραση του συλλογικού όντος με τις πράξεις του.
Η επίγνωση πως το σύνολο διέπεται από κανόνες, αξίες και αρετές με σκοπό την αρμονική συνύπαρξη όλων όσων εμπερικλείει για πάντα, δείχνει στο ανθρώπινη ον την κατεύθυνση και το σκοπό ύπαρξής του, του εμφυσά τη γνώση του μεγέθους της υπόστασής του και το καθιστά συνειδητό του μέρος ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
