| |
[font=Georgia][color=black]
Καίει η άμμος τα μυστικά του ήλιου
και η ψυχή να ιδρώνει την αλμύρα της
Κάτω από σκιές δένδρων ανασαίνω
τους ήχους των πουλιών
Μακάριος να σβήνω τη δίψα μου
με σιωπή
Αύγουστος
Να καίει τη θλίψη των λυπημένων
Να γεννά απ΄ τη κάψα ανεμελιά
και παρηγοριά
Και εκείνα τα άγουρα θέλω μου
να επιμένουν με χειμώνα θλίψη
μες το λιοπύρι της σάρκας μου
να ξεσπυρίζουν την αναβολή
Σ΄ αυτή την ησυχία του μεσημεριού
μικροί μονότονοι μουσικοί των δέντρων
υπνωτίζουν
Οι ανησυχίες ανακυκλώνονται
στο ποτήρι με μυρωδιά γλυκάνισου
εξατμίζονται
Δικαίωμα στον Αύγουστο ψυχή μου
Να κάψει λίγα απ΄ τα λάθη της ζωής μου
Σαν το φθινόπωρο θα έρθει ευλογημένα
θα πέσουν σαν φύλλα μαραμένα
19-08-2010
[/color][/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
