| |
Τρεία παγάκια - χαμηλό - τεκίλα με λεμόνι
παραγγελιά σαν έφτανε κι ήτανε πάντα μόνη
άκρη στο μπαρ αριστερά και πλάτη πάντα τοίχο
φαρδιά πουκάμισα ριχτά κι αγάπαγε ένα στίχο.
Σαν η ορχήστρα το' λεγε, τοτ' άνοιγε τα χέρια
έφερνε δέκα ζεϊμπεκιές κοιτόντας τα πανέρια
και η λουλουδού που το' ξερε, της έκαμνε τη χάρη
πετώντας της γαρύφαλλα για ένα εικοσάρι.
Όσο για το τραγούδι της, γνωστό, παλιό κι ωραίο
για έρωτα που μίλαγε γκρίζο και λαθραίο
πούχει της πιάτσας μυρουδιά κι ένα θλιμμένο τέλι
κι ήθελε όσο τα' πινε ξανά να παραγγέλει.
Στ' αστέρια πετάει
μα ο νους της ξανά
εδώ τη γυρνάει......
στο πουθενά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
