| |
Τη μια στιγμή σα φάρος
την άλλη σαν αετός
γυρνάω μες τα πέλαγα.
Είναι η σκέψη που σα γλάρος
χορεύει πα στο φως
και στα τραγούδια που έλεγα.
Αυτή δειλά θα τρεμοσβήνει
σαν το φως μες στο καντήλι
ανάβοντας φωτιά στα βράδια.
Χωρίς ντροπή θα ντύνει
κάθε περαστικού στην πύλη
όλα τα γυμνά του χάδια.
Κι εκεί ξανά σαν αστραπή
κι άλλοτε σα στάλα
σε χωρίζω απ' τη γη.
Δεν είναι η σκέψη μοναχή
ούτε τα όνειρα μεγάλα
για να χτίσουν φυλακή.
Μονάχα είν' οι πόρτες ανοιχτές
κι ο κήπος χορτιαριάζει
απ' τη βροχή σαν πέφτει.
Μα όσο μαραίνονται οι αυλές
απ' τ' αλμυρό αγιάζι
ο νους μας πάντα τρέχει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
