| |
Αγέρας πλέχτης των μαλλιών και των συγνέφων
ρουχνίζει φύσεις και βρυχάται ανατολές
κι ως κλωθογύριζε η θεά των φωτοστέφων
σε άχνο αχείλι γλαυκοπαίζουν συλλαβές
Του Παρακέλσου τέχνη λες, γρεγολεβάντες
και μεγαλώνει το κορμί του Λυβικού
ωχριές λαγγεύουν οι μαΐστρες και οι γάμπιες
ξύλο και μέταλλο στα νύχια του χαμού
Και οι συλλαβές, η τρισθεόρατη κουβέντα
γδυτή την άρια, σαρκωμένη προσευχή
διπρόσωπη, με μαγγανεία κάμει κέντα
για του κινδύνου να ασφαλίσει τη λαχή.
Με τους εννιά τους κόμπους καταφέρνει
στου ξερού απήγανου τη ρίζα σταυρωτά
σταλιά αντίδοτο ο μισητός που ψέλνει
ο βλογημένος που μας σώνει τα κορμιά.
Για εκείνον πια, να αλαφρωθεί το στήθος
που ‘χει πλακώσει θαλασσόξυλο βαρύ
και φαρμακώσει των δαιμόνιων το πλήθος
δεν το μπορεί, στο κούρσο πάνε του οι παλμοί.
Και όταν παύει η λαχτάρα και η φουρτούνα
απλώνει χέρι κι η στραλιέρα το βοηθεί
παιδί κακότροπο αφρό θέλει πια κούνια
γέρος ασούσουμος πηδάει να κοιμηθεί.
Μύρο και φτύμα τον σκεπάζει και τον πνίγει
κρίμα και δόξα μου είχε τάξει μυστικά
μου είπε το ξόρκι, το κρατάω επάνω ζύγι
και εννιά κόμπους σε μια ρίζα σταυρωτά.
(Α)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
