horseman
03-09-2012 @ 00:05 | Γι’ αυτό απόψε κοινωνώ
------- την αλμύρα των δακρύων σου
Γι’ αυτό απόψε αφουγκράζομαι
------ τις άναρχες μαρμαρυγές
--------------------- των παρειών σου
Έντονα Υπέροχο...
Χαίρομαι που συναντώ την γραφή σου Γιάννη...
| |
monajia
03-09-2012 @ 00:06 | Γι’ αυτό απόψε κοινωνώ
------- την αλμύρα των δακρύων σου
Γι’ αυτό απόψε αφουγκράζομαι
------ τις άναρχες μαρμαρυγές
--------------------- των παρειών σου
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΕ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΡΑΚΟΒΙΤΗΣ
03-09-2012 @ 02:21 | Προσπαθώ να μετρήσω την απόσταση των συναισθημάτων μέσα στον χρόνο και στην άμβλυνση, μεταξύ κοκκινήσματος και μαρμαριγής. Επίσης τι στην ευχή μετάθεση ήταν αυτήν,που τα προκάλεσε ή όχι; ::rock.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
03-09-2012 @ 03:17 | Όμως εγώ, φυλάω σαν τα πουλιά
---------- το μυστικό του σμήνους
στα μονοπάτια τ’ ουρανού
δεν γράφει εύκολα κανείς τέτοιους στίχους
ένα μπράβο ακόμα δάσκαλε !!!!!!
- | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
03-09-2012 @ 07:18 | εξαιρετικο...........!!!!!!!!!!!!!! | |
oneiropola
03-09-2012 @ 08:19 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
την καλημερα μου !!!! | |
heardline
03-09-2012 @ 12:15 | Προσπάθεια με λέξεις τάξεως μεγέθους!!!! να φτιαχτεί ένα ποίημα, αδύνατο όμως χωρίς την ουσιαστική με βάσεις σταθερές υποστέγασή του, ήτοι επιλογή κατάλληλης ιδέας κορμού.......... | |
φραγκοσυριανος
03-09-2012 @ 12:20 |
Όμως εγώ, φυλάω σαν τα πουλιά
---------- το μυστικό του σμήνους
στα μονοπάτια τ’ ουρανού
--------- λάμνοντας την ελπίδα
Όταν προσμένω το φιλί, μεταλαβιά
------- στα ερωτικά μου καρδιοχτύπια
Στις άναρχες διαδρομές
που αναβοσβήνουν οι πυγολαμπίδες ::up.:: ::rock.:: ::up.:: | |
Ναταλία...
03-09-2012 @ 12:37 | Όμως εγώ, φυλάω σαν τα πουλιά
---------- το μυστικό του σμήνους
στα μονοπάτια τ’ ουρανού
--------- λάμνοντας την ελπίδα
Εξαιρετικό ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Γιάννης Ποταμιάνος
03-09-2012 @ 12:48 | Φίλε Γιάννη (heardline) πολλά ποιήματα δεν έχουν μόνο μια κεντρική ιδέα
που πάνω της στήνεται ένα οικοδόμημα δομημένο σε κανόνες και αρχές.
Υπάρχουν σχολές στην ποίηση και την τέχνη γενικότερα που απεχθάνονται
μετά βδελυγμίας μια τέτοια αντίληψη (υπερρεαλισμός Νταντά και όχι μόνο)
αλίμονο αν τις διαγράφουμε "ελαφρά την καρδία", τότε ποιητές όπως ο Εμπειρίκος,
ο Κακναβάτος, ο Καρούζος, ο Γκάτσος ακόμα και ο Ελύτης , ο Παπαδίτσας
και πολλοί άλλοι, θα είχαν διαγραφεί με μια μονοκονδυλιά.
Εγώ ταπεινά προσπαθώ να γράψω μερικούς
στοίχους που απλώς με εκφράζουν και με τον τρόπο που
μου αρέσει και που δεν είναι πάντα ίδιος.
Όσο για την κεντρική ιδέα του ποιήματος, που προσπάθησα
έστω αποτυχημένα να δώσω ήταν περίπου και όσο μπορώ
να την περιγράψω η εξής:
"Μνήμες και ερωτήματα τα βράδια μας καταδυναστεύουν, μόνο
καταφύγιο ο έρωτας και η ματιά του σμήνους (δηλαδή οι κοινοί στόχοι
και η θεώρηση της πορείας μας που ξεφεύγει από άτομο).
Η τάξη όμως πάντα καταδυναστεύει, γι' αυτό πρέπει να αφουγκραζόμαστε
την εντροπία (το αναρχικό στοιχείο του έρωτα) που είναι
απαραίτητο όπως και οι μαρμαρυγές του.
Πάντως ευχαριστώ για τα σχόλιά σου γιατί δείχνουν
πως δεν είναι τυπικά και προσπαθούν να διαβάσουν
κάτι περισσότερο στους στοίχους μας.
Μόνο που το γενικευμένο πνεύμα άρνησης (και δεν εννοώ μόνο απέναντί μου) πολλές φορές αποδυναμώνει τα ίδια τα σχόλια και τον εποικοδομητικό τους χαρακτήρα.
Καλό μεσημέρι, και ευχαριστώ. | |
Rannia . k
03-09-2012 @ 13:36 | Καταπληκτικό Γιάννη!!!
Καλό σου απόγευμα από την Λευκωσία!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Μαυρομαντηλού
03-09-2012 @ 17:36 | Αφού δεν αντέχει η ψυχή μου
----------- την αφόρητη τάξη
με δυναστεύουν αναστάσιμες πορείες
----------- στο φως του φεγγαριού
Γι’ αυτό απόψε κοινωνώ
------- την αλμύρα των δακρύων σου
Γι’ αυτό απόψε αφουγκράζομαι
------ τις άναρχες μαρμαρυγές
--------------------- των παρειών σου
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Εισαι πολυ σωστός!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η αφόρητη τάξη στην ψυχή, μοιάζει με λογιστικό γραφείο!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Sofitsa
03-09-2012 @ 18:21 | Όμως εγώ, φυλάω σαν τα πουλιά
---------- το μυστικό του σμήνους
στα μονοπάτια τ’ ουρανού
--------- λάμνοντας την ελπίδα
Όταν προσμένω το φιλί, μεταλαβιά
------- στα ερωτικά μου καρδιοχτύπια
Στις άναρχες διαδρομές
που αναβοσβήνουν οι πυγολαμπίδες
Υπέροχο όλο! Καλησπέρα Γιάννη! | |
ierapostolos
03-09-2012 @ 21:21 | ..... καλπάζοντας
Σαν τ’ άλογα του Φαέθοντα ...................μεταλαβιά...... | |
smaragdenia
03-09-2012 @ 21:51 | ΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ.........
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΓΙΑΝΝΗ.............
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΟΥ...................... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
adespotoi
04-09-2012 @ 04:54 | με τα φτερά του Φαέθοντα, πετάς ψηλά στη ποίηση Γιάννη, χωρίς να στα λιώσει ο ήλιος. ::angel.::
καλημέρα!!!!!!!!!!!! ::smile.:: ::smile.:: | |
Άγγελος Αραβαντινός
05-09-2012 @ 12:04 | Μια υπέροχη αναλαμπή!! Την καλημέρα μου Γιάννη!! ::smile.:: | |
**Ηώς**
19-09-2012 @ 05:42 | Πριν το λυκαυγές
Τότε που τραυματισμένες
------------------ οι ελπίδες μου
δύουν στους συμβιβασμούς σου///////////////αναλαμπή στην Ποίηση!!!!! | |
 |
