| |
Μες στου πυρρού ήλιου το στεφάνι
Το πλοίο μας κολυμπούσε δώδεκα μέρες
Η πληγή μου δεν έλεγε να γιάνει
Από τότε που μ’ άφησε τις χρυσές βέρες.
Η τροπική στεριά δε φαινόταν πια
Μα τ’ άλμπατρος χόρευαν στην πρύμνη
Τα ξάρτια άγγιζαν τα χάδια του νοτιά
Κι η θάλασσα μια ακύμαντη λίμνη.
Ο παπαγάλος που μου δώρισε ο Jimmy
Ήταν στα ταξίδια η παρηγοριά μου
Με τη λαλιά του μου απάλυνε τη μνήμη
Όταν επέστρεφα στην κάμαρά μου.
Κι όταν κρατούσα του πλοίου το τιμόνι
Είδα τη Sandra σαν οπτασία εμπρός μου
Στον ουρανό άνθιζε μια ανεμώνη
Και στα μάτια μου άστραφτε το φως μου.
Μετά στο εξωτικό λιμάνι της Victoria
Αγόρασα μια γοργόνα που της έμοιαζε
Ένας μικροπωλητής φώναζε στεντόρεια
Κι η καρδιά μου πάλι αναστέναζε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
