| |
ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ
Οι νύχτες που μεθούσαν από έρωτα
Ξημέρωσαν για πάντα και ξεμεθύσανε.
Σε μέρη ξεχασμένα κι αφανέρωτα
Οι όρκοι μας λουλούδια που δεν ανθίσανε.
Έγινε πια λαβωματιά
Καρδιά το ράγισμά σου,
Έχασες άδολη ματιά
Τ’ αθώο κοίταγμά σου.
Σβήνει χωρίς αναπνοή
Τ’ αγνό μας καρδιοχτύπι
Φεύγουν οι νύχτες το πρωί
Κι αφήνουν μόνο λύπη.
Οι νύχτες που γυρεύαμε τ’ αστέρι μας
Συννέφιασαν για πάντα μέσα στα μάτια μας.
Στη λάσπη που τα πέταξε το χέρι μας
Τα όνειρά μας ψάχνουν για τα κομμάτια μας.
Έγινε πια λαβωματιά
Καρδιά το ράγισμά σου,
Έχασες άδολη ματιά
Τ’ αθώο κοίταγμά σου.
Δεν θα τ’ ακούσουμε ξανά
Τ’ αγνό μας καρδιοχτύπι
τώρα στα στήθια τ’ αδειανά
οι νύχτες φέρνουν λύπη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
