Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Συλλέκτης "…
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130899 Τραγούδια, 269487 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Συλλέκτης "…
 
Συλλέκτης...
σε κέρινα ομοιώματα...
φλόγες...
γλύφουν τ' ανάγλυφο...
ρευστές οι μορφές...
σακατεύονται...
ωριμάζουν στο χάος...
θεατής...
μονάχος...
οι κερκίδες σκεβρωμένες...
ο αντίλαλος μου κρεμιέται...
στα γερασμένα γκολπόστ...
η κραυγή αγκαλιάζει την σιωπή...
βάναυσα...
αγώνας σικέ...
κόκκινες ματωμένες κάρτες...
δεν υπάρχει κανείς...
δεν χειροκροτεί κανείς...
το τέλος...
αγκαλιά με τον θάνατο...
μια σπασμένη χορδή...
στις άνισης ήττας την ζάλη...
γλύφει τα άκυρα εισιτήρια…

Έφυγαν...
πριν ξε-κινήσει ο αγώνας...
μαύρες κορδέλες...
ανακατεμένες στο χώμα...
είδωλο ραγισμένο...
όνειρο σακατεμένο...
μια προσ-ευχή αιμορραγεί...
χαράζοντας την ζωή...
με το ποιο αιχμηρό νυστέρι...
δεν υπάρχει κανείς...
να δακρύσει στην άγονη γη...
μονάχα λέξεις γυρισμένες ανάποδα...
σύμβολα πλεγμένα με κατάρες...
διακορεύουν τον μανδύα της αγάπης...
ακρωτηριάζουν τον έρωτα...
αποκεφαλίζουν ένα χλωμό χαμόγελο...
κι οι δήμιοι σε άπειρες ορδές...
χλευάζουν...
σαρκάζουν...
το λευκό μονοπάτι...
που ακροβατεί..
ραγισμένη η γέφυρα...
ποθεί τ' ατσάλινο φαράγγι...
δεν υπάρχει κανείς...

Μονάχα Εγώ κι Εσύ…
Ψυχή μου...


Στέλιος Κ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...
 
horseman
01-10-2012 @ 22:11
{ Αναζητούν τ' αστέρια την Ανατολή...
στην ματαιότητα του κόσμου…
που ξεχνά να μοιράζει...
μα λεηλατεί… }

Στέλιος Κ.
scarlet1977
01-10-2012 @ 23:53
δεν υπάρχει κανείς...
να δακρύσει στην άγονη γη...
μονάχα λέξεις γυρισμένες ανάποδα...
σύμβολα πλεγμένα με κατάρες...
διακορεύουν τον μανδύα της αγάπης...
ακρωτηριάζουν τον έρωτα...
αποκεφαλίζουν ένα χλωμό χαμόγελο...
κι οι δήμιοι σε άπειρες ορδές...
χλευάζουν...
σαρκάζουν...
το λευκό μονοπάτι...
που ακροβατεί..
ραγισμένη η γέφυρα...
ποθεί τ' ατσάλινο φαράγγι...
δεν υπάρχει κανείς...

Μονάχα Εγώ κι Εσύ…
Ψυχή μου...

απίστευτη περιγραφή
::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
monajia
02-10-2012 @ 07:49
αγκαλιά με τον θάνατο...
μια σπασμένη χορδή...
στις άνισης ήττας την ζάλη...
γλύφει τα άκυρα εισιτήρια…

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ...............

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Odys seus
02-10-2012 @ 22:01
Ατσαλένια γροθιά...
Ματώνει...
Ανασταίνεται...

Πικρός ρεαλισμός...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο