| |
Κλεισμένη είμουνα με εκρεμότητες και σε χιλιάδες σκέψεις και πάλευα για να δώ σε τί σου έχω φταίξει.Καθόλου δεν το περίμενα, έτσι να καταλήξει αυτό που είχαμε εμείς, 'ετσι άδοξα να σβήσει.
ʼδεια ψυχή κενό κορμί δεν θέλει άλλο να ζήσει μα μιά σου λέξη λαχταρά για να το αναστήσει.
Οι ώρες γίνονται μαρτύριο το βράδυ όταν ξαπλώνω μόνη μου στο άδειο μας κρεβάτι.Τις Κυριακής τα πρωινά σε περιμένω να ξυπνήσεις και μ ένα σου φιλί να με καλημερίσεις.
ʼδεια ψυχή ............
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
