| |
Πήγα στην Αρκαδία (Καούρ εκάνατε τα χώρα νάμου= καλώς ήρθατε στο χωριό μας)
Μέσα στο χρυσοκόκκινο χρώμα των φθινοπωρινών φύλλων του καστανεώνα, την μυρωδιά του καπνού από τις καμινάδες των πετρόκτιστων σπιτιών μας, τις γλυκές γεύσεις απ’ τα ψημένα κάστανα, και ας ευχηθούμε και με το γλυκό χάδι μιας Οκτωβριάτικης λιακάδας, σας περιμένουμε να γιορτάσουμε μαζί (Γιορτή κάστανου 2012)
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Το πούλμαν μας περίμενε υπομονητικά, οχτώ η ώρα το πρωί, εκεί στην Μάρνης. Απέναντι μας οι άστεγοι στριφογύριζαν μέσα στους υπνόσακους σαν τεράστιους μεταξοσκώληκες. Εμείς φεύγαμε εκδρομή στην Αρκαδία και αυτοί συνέχιζαν να φυτοζωούνε με τα τρόφιμα από τους κάδους αποριγμάτων. Τα δελτία καιρού ήταν αποκαρδιωτικά και απειλητικά αλλά δεν ακυρώσαμε την εκδρομή και κανείς δεν έκανε πίσω. Πενήντα άτομα με ηλικίες άνω των εξήντα είχαμε προετοιμαστεί να υποστούμε καταιγίδες και βροχές. Στις λίγες ώρες φτάσαμε στην Καστάνιτσα (205 χλμ από την Αθήνα) ένα από τα αρχαιότερα υπάρχοντα ορεινά Κυνουριακά χωριά του Πάρνωνα. Το πούλμαν σταμάτησε έξω από το χωριό και εμείς κεφάτοι ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας. Μέσα στα έλατα και στην πρασινάδα, τα φρεσκοβαμμένα παραδοσιακά σπίτια είχανε ένα γιορτινό χρώμα. Μόλις φυσούσε το αεράκι πέφτανε στο δρόμο τα κάστανα κάνοντας ένα γλυκό ήχο. Γλυκά ,μικρά και μεγάλα ,γυαλιστερά και γεμάτα. Τα δέντρα σκορπούσαν απλόχερα ,τους καρπούς τους, και οι περισσότεροι μπήκαμε στο πειρασμό να τα μαζέψουμε άσχετα αν η αγκαθωτή κέλυφος έκανε την προσπάθεια μας οδυνηρή. Πανέμορφο χωριό με παραδοσιακά πετρόκτιστα σπίτια , ξύλινα μπαλκόνια σκεπασμένα με τσίγκο για το χιόνι, στέγες από πλάκες σχιστόλιθου του Μαλεβού, με έντονα χρώματα στα παράθυρα και λουλουδιασμένες αυλές
Στο χωριό διεξάγονταν η γιορτή. Ψητά κάστανα σερβίρονταν στις γωνίες του δρόμου. Πλαστικά τραπέζια και καρέκλες γέμιζαν την κεντρική πλατεία. Ο αναρτημένος τιμοκατάλογος, με λιχουδιές και παραδοσιακά φαγητά, μας γέμισαν ελπίδες ότι θα δοκιμάσουμε και θα απολαύσουμε ιδιαίτερα πράγματα. Χοιρινό με κάστανα, σουβλάκια, γίδα βραστή και χορτόπιτα Υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο. Ο σύλλογος του χωριού αφενός ήθελε να προσφέρει το καλύτερο αφετέρου έπασχε από οργάνωση. Το αποτέλεσμα ήταν μία διογκωμένη ουρά που παραβιάζονταν τακτικά από ΄΄γνωστούς΄΄ που μπαίνανε ,με το έτσι θέλω μπροστά και εμείς ,οι νομοταγείς να περιμένουμε ατελέσφορα στην σειρά. Μίλησα με τον υπεύθυνο για το στριμωξίδι, την αναμπουμπούλα και την αγανάκτηση του κόσμου τονίζοντας ότι για να ενισχύσουμε το ντόπιο σύλλογο δεν είχαμε επιλέξει την ταβέρνα στην αρχή του χωριού όπου θα τρώγαμε με αξιοπρέπεια και όχι σαν ζήτουλες . Με κοίταξε καλά και μου τόνισε ότι αν ήθελα σέρβις καλό να πηγαίνω Κολονάκι. όπου θα με σερβίρουν και καλά και γρήγορα. Η απρέπεια και η αγένεια μας πείσανε αμέσως. Με την παρέα μου αποφασίσαμε ομόφωνα ότι αυτή η απάντηση δεν μας αρμόζει και μας αδικεί παράφορα. Ενώ είχε φτάσει η σειρά μας και είχαμε χάσει μία ώρα στο στριμωξίδι και στα νεύρα ,βγήκαμε από την ουρά. Πήγαμε στην ταβέρνα όπου άδειασε ένα τραπέζι μετά από άλλη ώρα. Οι ιδιοκτήτες μας εξήγησαν ότι δεν φαντάστηκαν ότι θα έρθει τόσος κόσμος και είχαν μείνει λίγα πράγματα. Έτσι μοιραστήκαμε μία λαχανοσαλάτα και μία κατσικάκι με πατάτες στα τέσσερα και μπόλικες πατάτες τηγανητές. Ξαναδιάβασα την πρόσκληση του τοπικού συλλόγου για τις γλυκές γεύσεις απ’ τα ψημένα κάστανα, τα ώριμα καβούκια που τρίζουν σε κάθε περπατησιά, και το γλυκό χάδι μιας Οκτωβριάτικης λιακάδας. Κρίμα που δεν συνοδεύτηκε από το απαραίτητο και αυτονόητο σεβασμό απέναντι μας και φύγαμε νηστικοί !
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
