| |
Ωκεανος απυθμενος
ειν'της ζωης το κριμα
Νεκροι ανθρωποι στη ψυχη,
δοξαζουνε το χρημα.
Κι η Παναγια μονη κι ερημη
κλαιει για τα παιδια της,
μες στο βυθο της θαλασσας
βουλιαξαν τα ονειρα της.
Ο Κοσμος παυει να ζητα
τα ομορφα καλοκαιρια
και δεν κοιταζει τωρα πια
του ουρανου τα αστερια.
Ο Πονος εστησε χορο
κι ο Θανατος παρεα,
Καταρα δινουν στη Ζωη
και κλεινει η αυλαια...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
