| |
| | 5 Γενάρη |  | | | Δεν είναι κ τόσο ποιητικός ο λόγος, αλλά στις 5 Γενάρη πόνεσα πολύ κ ήθελα απλά να εκφράσω γραπτώς τις σκέψεις μου. | | |
5 Γενάρη...
Το χαλάζι πέφτει ασταμάτητα
Οι δρόμοι έρημοι
Εγώ περιμένω μόνη
5 Γενάρη...
Στο μαγαζί η μουσική παίζει δυνατά
Πρόσωπα χαρούμενα
Γέλιο, διασκέδαση, παρέες
Εγώ προσποιούμαι ότι είμαι μία απ' αυτούς
5 Γενάρη...
Σου τηλεφωνώ.. Δεν πιάνει η γραμμή..
Σε 5 λεπτά πρέπει να φύγω.. Προσπαθώ κ πάλι
Τίποτα. Τα μάτια μου σαν θάλασσα ταραγμένη, μελαγχολικά, υγρά..
5 Γενάρη..
Στη στάση περιμένω.. Το λεωφορείο πλησιάζει..
Το τηλέφωνο νεκρό.. Σκοτάδι... Βροχή.. Κι εγώ μόνη..
Το λεωφορείο έφτασε. Ώρα να φύγω. Τώρα σε μια θέση μονάχη
Ατέρμονη η διαδρομή.. Τόσα πολλά μέρη, μα μόνο μια εικόνα, εσύ.
Σαν να έχασα τον κόσμο όλο.
5 Γενάρη...
Και το τηλέφωνο χτυπά.
«Συγνώμη» μου λες, «δεν ήμουν εκεί...»
Έχω 2 χρόνια να σε δω... Ήρθα να σε βρω, μα εσύ δεν ήσουν εκεί. Και μόλις έφυγα, ήρθες..
Κι όλα τώρα χαθήκαν. Κι όλα τώρα τελείωσαν.
Κι εγώ και πάλι στη γωνιά μου κλαίω ασταμάτητα, με λυγμούς και για την
άδικη ζωή μου θρηνώ..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Σταύρος Μ.
06-01-2006 | για να σε αγγιξει ενα ποιημα δεν χρειαζετε να εχει πιμα και ρυθμο...η ζωη μας και οι καταστασεις ποθ ζουμε ειναι ο καλυτερος ποιητης...εσυ το μονο που κανεις ειναι να τα μεταφερεις πανω στο χαρτι...κι εσυ το εκανες πολυ ομορφα...συνεχισε | | anjelique
06-01-2006 | Σ' ευχαριστώ πολύ! Καλημέρα! | | Αγνή
06-01-2006 | Ήταν μιά φριχτή μέρα, πράγματι! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
