| |
το μυαλό μου με ακάματο μόχθο
γύρω απ' άκεντρο κύκλο γυρίζει
μες τον ύπνο με πάει ταξίδι
πως νικάω το χρόνο να νιώσω
δέστε πως χλιμιντρά το φαρί μου
και στη ράχη αυγινό έχει χράμι
τι κι αν είν' το κορμί του καλάμι
είναι η μόνη ελπίδα φυγής μου
πράσινα τα νερά του Ιονίου
και από μέσα αναδύεται η Ιθάκη
νύμφη π' άφησε τα άμετρα βάθη
να χαρεί τις ακτίνες του ηλίου
σε λεκάνη αργυρή μια Ευρύκλεια
πλένει, αγγίζει το γνώριμο τραύμα
μήπως ζω σ' ένα ενύπνιο θαύμα
ή είναι ο νόστος μου άραγε αλήθεια
μα η πιστή Πηνελόπη ψυχή μου
νύχτα σκύβει στο δίμιτο φάδι
και ξηλώνει ραφές στο σκοτάδι
και με φέρνει ξανά στην αρχή μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
