| |
Με χλευάζουν οι χειμώνες κάτι κίτρινα φεγγάρια
οι σκιές που στις γωνίες με τρομάζουν τα βράδια
οι άνεμοι που ξεχνιούνται και φυσάνε με μανία
κάθε μέρα που περνάει στου μυαλού τον γαλαξία
Με μπερδεύουν οι μνήμες όταν σβήνουν τα φώτα
οι αγάπες που μιλάνε και χαράζουν νέα ρώτα
βυθισμένος μες τα λάθη που εδώ με έχουν φέρει
στης αλήθειας το νερό βούλιαξε ένα μου αστέρι
Με τρομάζουν οι δρόμοι που δεν έχουν τελειωμό
οι καρδιές που δεν δακρύζουν όταν λένε σ' αγαπώ
για τις μέρες που ματώνουν δίχως μια επιστροφή
σε εκείνους που γυρεύουν μόνο μια αφορμή
Νυσταγμένες μελωδίες σε ακόρντα μεθυσμένα
πόσα είχα να σου πω μα τα κράτησα για μένα
και αν δεν ζήτησα ποτέ μου χρόνια τώρα αερικό
και που περπατώ κοντά σου φως μου είναι αρκετό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
