| |
| | πορεία που κατρακυλά |  | | |
της έφερα τα φάρμακα της
η κόρη της ήταν ήδη εκεί
είχαμε αναπτύξει μια κάποια σχέση
ήταν εκεί εδώ και καιρό
η κόρη της ερχόταν καθημερινά
η μητέρα της ήταν πολύ ήσυχη
καθόλου απαιτητική
γενικά,δε δημιουργούσε θέμα
μόνο που κάθε μέρα ήταν λίγο πιο αδύναμη
σαν να μιλούσε κάθε μέρα λιγότερο
κάπως οι αναπνοές της πιο αδύναμες
αν εξαιρέσουμε μερικές περιπτώσεις
μπορείς να ξεχωρίσεις αυτούς που εύκολα ή δύσκολα
όταν πέσουν στο κρεβάτι,έχουν τελειώσει
παραίτηση στο βλέμμα?
όχι!
έχω δει και ανθρώπους που 1 μέρα πριν πεθάνουν
δε τα παρατούσαν καθόλου
απλά το καταλαβαίνεις
η συγκεκριμένη έβγαζε αυτή την αύρα
καθώς χορηγούσα τα φάρμακα
η κόρη της το είπε
"είναι θέμα ώρας πλέον"
ήξερα οτι είχε δίκαιο
αλλά το να πεθάνει 2 λεπτά αργότερα,
ήταν κάτι
ναι ,με το που έδωσα τα φάρμακα πέθανε
οι άνθρωποι σε καιρό πόνου προσπαθούν να κατηγορήσουν τον οποιονδήποτε
ακόμα δεν μου ήρθε μήνυση όμως
και ούτε πρόκειται
"λες να μας καταλαβαίνει τώρα?"
"είμαι σίγουρος"
αμέσως μετά
απλά σταμάτησε να αναπνέει
όλα είχαν λάβει αίσιο τέλος
αυτή ηρέμησε
η κόρη της ακόμα πιο πολύ
ένα δεκάλεπτο μετά
αν την έβλεπες
καταλάβαινες πως όλα έληξαν καλά
ο θάνατος όμως δεν ήρθε σαν πεταλούδα που απαλά αγγίζει
ήρθε αργά παίρνοντας την αξιοπρέπεια
την ομιλία και τέλος,
την αναπνοή
κανένα ένδοξο τέλος
τελευταία σοφά λόγια,
δεν υπήρξαν
κανένας αξιέπαινος θρήνος να ακολουθήσει
όχι μαζεμένοι συγγενείς τριγύρω για την τελευταία ώρα
κανένα καλό γεύμα εδώ και καιρό
όχι ένας θάνατος στο σπίτι που έζησε
που ερωτεύτηκε
αλλά σε ένα άθλιο σκληρό στρώμα
στο κρεβάτι του νοσοκομείου
με τον ουροκαθετήρα και με τον ορό να στάζει αργά
τιμή και δόξα, στον βούρκο
κανείς δε νοιάζεται,
κανείς πραγματικά δεν ενδιαφέρεται
στο τέλος,
είσαι ένα ακόμα δέμα προς παραλαβή
δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον θάνατο για τίποτα όμως:
οι πολιτικοί κλέβουν
οι αστυνομικοί δέρνουν όποιον βρούνε
οι γιατροί χρηματίζονται
οι μπάντες βγάζουν βαρετά κομμάτια
και ο καλύτερος κωμικός χάθηκε στην μετριότητα
λέγοντας τα ίδια χιλιοακουσμένα αστεία
σε αντίθεση με όλα αυτά που μετα βίας λειτουργούνε,
ο θάνατος είναι ο μόνος που κάνει τη δουλειά του σωστά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | η μοναξια μου εχει το βλεμμα οσων ακομα δεν ειδα | | | |
|
sakti
30-11-2012 @ 01:09 | ::oh.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
25-11-2013 @ 23:48 | ::theos.:: | | athos.ioannou@gmail.com
26-11-2013 @ 05:12 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | rania.foka@yahoo.co.uk
26-11-2013 @ 06:49 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | pennastregata
26-11-2013 @ 11:43 | ...Συγκλονιστικό... και όμως...η παρακμή και η απόσβεση της ζωής των άλλων είναι κομμάτι της δικής μας ζωής. Μέχρι να βρούμε κι εμείς τη θέση μας, μέσα σ' αυτούς τους αέναους, ομόκεντρους κύκλους.
Ας ζήσουμε, λοιπόν, το σήμερα γίνεται χθες με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
