| |
| | Φόρουμ ενημέρωσης για την απασχόληση |  | | | Βρήκα το κείμενο πολύ ενδιαφέρον, απο την ηλεκτρονική σελίδα http://www.peri-grafis.com/ του λογοτέχνη Πάτροκλου Χατζηαλεξάνδρου, ο οποίος δημιούργησε μια ακόμα μορφή ποιητικής ακροστοιχίδας με τίτλο "Λαγνεία" το 1989!! | | |
Στέλλα Κοντογιάννη: Φόρουμ Ενημέρωσης Για Την Απασχόληση
Ήταν ελεύθερη η είσοδος και μπήκα.
Προχώρησα στην αίθουσα με προσοχή κι έμφυτη συστολή.
Κοιτούσα γύρω μου σαν παιδί που έχει μεγαλώσει χωρίς να προλάβει να περάσει από την εφηβεία επιτυχώς.
Βλέπεις κι η εφηβεία είναι ένα στάδιο εξέλιξης που αν δεν το περάσει κάποιος επιτυχώς του μένουν ελαττώματα.
Είχα λοιπόν την τσάντα μου στον ώμο κρεμασμένη με όλα τα ελαττώματα μέσα, με μια σακούλα στο χέρι με βιβλία και τετράδια
κατάλοιπο της ιδιότητάς μου ως φοιτήτριας που κάποτε ήμουν.
Έψαχνα ιδιότητα τώρα πια.
Τι ωραία να πλησίαζα κάποιους εδώ μέσα στην αίθουσα και να τους έλεγα:
«Για σας, είμαι συνάδελφος» Τώρα όμως με περιφρονούσαν όλοι.
Ένιωθα πως με κοιτούσαν παράξενα.
Είχα πρησμένα μάτια από το χθεσινό κλάμα.
Στους φίλους μου είπα πως ξενύχτησα γλεντώντας, όμως εγώ ήξερα την αλήθεια. Θρηνούσα.
Θρηνούσα τα χρόνια που έχασα κλεισμένη σε μια ιδιότητα που δεν είχα πια.
Περπατούσα με στυλ ανάμεσα στους πάγκους της έκθεσης.
Απλωμένα στα τραπέζια φυλλάδια μ' ενημερωτικό υλικό.
Περνούσα κι έπαιρνα φυλλάδια, τα ξεφύλλιζα με σύννουν βλέμμα κι ύστερα τα εξαφάνιζα μέσα στη σακούλα που κρατούσα.
Δυσκίνητη είχα γίνει από το τόσο βάρος. Βάραιναν οι ευθύνες μου, η πίκρα μου, η μοναξιά του ανθρώπου που τα έχει μπερδέψει όλα.
Στάθηκα μπροστά σ' ένα πάγκο που από πάνω του είχε ένα σχέδιο δρόμων.
Με πλεξιγκλάς ήταν φτιαγμένο ένα σταυροδρόμι.
Κόλλησα το βλέμμα πάνω του και το κοιτούσα αποσβολωμένη.
Πού έπρεπε να με οδηγεί αυτό το σχήμα.
Πού μπορώ να πάω έτσι φορτωμένη, τι να τα κάνω όλα αυτά που κουβαλάω -σκέφτηκα- πού πάω με όλες αυτές τις περιττές ευθύνες.
Προχώρησα γιατί ο κόσμος πίσω μου ήθελε να περάσει.
Δεν με πείραζε που ήμουν μόνη, αντιθέτως η μοναξιά ήταν ό,τι χρειαζόμουν τώρα.
Γιατί εστίαζα το βλέμμα πάντα στα πράγματα που με στενοχωρούσαν;
Πλησίασα το χώρο της καντίνας και παρήγγειλα ένα καφέ.
Τον πήρα στα χέρια και προχώρησα προς τα καθίσματα. Επιτέλους μετά από δυο ώρες καθόμουν.
Τώρα συνειδητοποίησα πως τα πόδια μου με πονούσαν από την ορθοστασία.
'Αφησα πάνω στο τραπέζι τα φυλλάδια που πήρα. Τα περιεργαζόμουν, τα ξεφύλλιζα καθώς έπινα τον καφέ μου.
Πλήθος οι υποσχέσεις εντός τους.
Κάτι πληροφορίες για δάνεια επαγγελματικής στέγης, κάτι αόριστες πληροφορίες
για θέσεις εργασίας με υψηλές προοπτικές αλλά και προϋποθέσεις που δεν πληρούσα.
Ήμουν πάνω από εικοσιοχτώ χρόνων, δεν είχα MBA και δεν είχα γνώσεις Autocad.
Δεν ήμουν γραφίστρια, διαφημίστρια ή χρηματο-οικονομολόγος.
Ήμουν απλά ένας άνθρωπος με θεωρητική κατάρτιση που δεν κολλούσε πια πουθενά.
«Βρες ένα πλούσιο να παντρευτείς» συμβούλευαν οι γνωστοί χαριτολογώντας κι ανασήκωναν τους ώμους.
«Εσύ φταις, που δεν είσαι δραστήρια.» φώναζαν οι δικοί μου.
«Έχεις βολευτεί να σε ταΐζουν οι άλλοι» συμπλήρωναν.
Έβαλα τα χέρια κι έκλεισα τα αυτιά μου, λες και ξεφώνιζαν γύρω μου εκείνοι που με δίκαζαν και με καταδίκαζαν γιατί δεν ήμουν ...κάτι.
Μα η αλήθεια ήταν κρυμμένη καλά. Δεν είχα εαυτό.
Μια ζωή μ' έκριναν και με κατέκριναν, έτρεχα να γλιτώσω από εμένα.
Ήθελα να μείνω ήσυχη λίγο, να σκεφτώ ποια είμαι, τι θέλω από τον κόσμο και δεν είχα πια αντοχή να κοιτάξω τον ήλιο που έλαμπε.
Βγήκα στο δρόμο και περπατούσα αργά, ένιωθα ένα κενό.
«Φταίω» το ήξερα πως ο μόνος υπεύθυνος για την κατάσταση ήμουν εγώ.
«Γιατί γυρεύεις ευθύνες στους άλλους» μου έλεγαν πάντα.
Το πρόβλημα μέσα μου μεγαλώνει, η μαύρη τρύπα με καταπίνει ασύστολα και με οδηγεί στον πυθμένα.
«Δεν με νιώθει κανείς.» σκέφτηκα.
«Ίσως το μόνο φως στην άκρη του τούνελ είναι το τρένο που έρχεται να με ισοπεδώσει».
«Δεν θέλω πια να κοιτάζω τον ήλιο.
Δεν μ' αγαπά κανείς γιατί δεν αξίζω, έχουν δίκιο να με περιφρονούν γιατί δεν έχω κοινωνικές δεξιότητες.»
Ξάφνου ένιωσα τα πάντα να χάνονται, έγιναν όλα μια γκρίζα μάζα και δεν κατάλαβα που βρέθηκα.
Όταν συνήλθα ήμουν γεμάτη εκδορές, είχα λιποθυμήσει σ' ένα πλακόστρωτο δρόμο.
Κάποιοι περαστικοί με σήκωσαν και με κάθισαν σ' ένα παγκάκι.
Μου έδωσαν νερό κι ήθελαν να τηλεφωνήσουν στο ΕΚΑΒ αλλά δεν τους άφησα.
Τους έπεισα πως δεν υπήρχε λόγος να ανησυχούν κι έφυγαν.
Έμεινα στο παγκάκι να κοιτάζω λίγο γύρω.
Πονούσα αριστερά στο μέρος της καρδιάς.
Δεν δοκίμασα να σηκωθώ, δεν θα το αποτολμούσα σε αυτή τη φάση.
Ανάπνευσα όσο μπορούσα πιο χαλαρά, πέταξα τα φυλλάδια στο διπλανό κάδο κι ένιωσα πιο ανάλαφρη.
Αυτή τη μοναξιά έπρεπε να την αντιμετωπίσω.
Δεν ήθελα να ενοχλήσω πια κανέναν.
Αυτός ο δρόμος εμπρός μου ήταν χωρίς πρόσβαση.
Δεν είχα αρκετές δυνάμεις να σπρώξω αυτό το εμπόδιο από μπροστά μου.
Τώρα πια δεν ήταν μόνο η έλλειψη δεξιοτήτων που με κρατούσε εδώ,
ήταν πρώτιστα εκείνη η τσιμεντόπλακα που είχε θρονιαστεί στο στήθος μου.
Ήταν η αίσθηση πως «δεν προλαβαίνω πια να κερδίσω το χαμένο έδαφος».
Ήθελα να κρυφτώ σε μια γωνιά να μην με βλέπουν και να βρω ξανά σιγά-σιγά τις ισορροπίες μου.
Θυμάμαι τα λόγια ενός καλού φίλου που, όταν βρισκόταν σε παρόμοια κατάσταση
αποσυρόταν στο διαμέρισμά του και μάζευε δυνάμεις.
«Είμαι σαν το άρρωστο ζώο που μένει μαζεμένο σε μια γωνιά» μου έλεγε.
«Δεν επικοινωνώ με κανέναν για να μην δει κανείς πόσο χάλια είμαι».
Τον είχα δει κι αυτόν κάποια στιγμή να καταρρέει από την ίδια αιτία.
Μετά, ασκήθηκε στο τεχνητό χαμόγελο για να μη δείχνει τι νιώθει
και κρύφτηκε κι αυτός στο μικρό δώμα του για να μη βλέπουν οι άλλοι πως είναι.
Μοιάζουμε με στρουθοκαμήλους που με το κεφάλι στο χώμα νομίζουμε πως φεύγει ο εχθρός.
Ο δρόμος βρίσκεται όταν χάνεται διαρκώς.
Κάποιο τίμημα πληρώνουμε όλοι σε αυτό τον κόσμο για τις επιλογές μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ilianthos
08-01-2006 | Γεια σου Γιώργαρε με τις ποιητικές καινοτομίες σου ! | | Γιώργος_Κ
08-01-2006 | Το πρόβλημα φίλε Γιώργο είναι οτι τις καινοτομίες αυτές τις πρόλαβαν κάποιοι άλλοι πολύ πριν απο μας, όπως για παράδειγμα ο ποιητής Πάτροκλος Χατζηαλεξάνδρου!! Εμείς τώρα θα πρέπει αυτή τη μορφή τέχνης να την καλλιεργήσουμε και να την φτάσουμε σε ανώτερα επίπεδα!! | | samprina
09-01-2006 | Πανέμορφο Γιωργάκη!!!:) | | Γιώργος_Κ
09-01-2006 | Πανέμορφο κουκλάκι!!! ;) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
