Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το ποίημα της λήθης
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130831 Τραγούδια, 269476 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το ποίημα της λήθης
 
Θυμάμαι τα πρόχειρα βεστιάρια
που στήνονταν στα πεζοδρόμια
Τους διαβάτες που μύριζαν ναφθαλίνη
Τους θιασώτες που έψαχναν για θεό
Θυμάμαι

Το θυμιατό μιας διαρκούς παρανόησης
-χιλιάδες εκκλησιές για να λατρεύουμε το ξένο-
Θυμάμαι την επίκληση στο διαφορετικό
που κατέληγε δέηση στο ταυτόν και το ίδιον

Τον κόσμο να ολιγωρεί
τους ανθρώπους να λιποψυχούν
την αγάπη να μοιράζεται σε καρτ-ποστάλ
και γραμματόσημα μιας χρήσης –θυμάμαι
Το σάλιο καθενός να τη λερώνει

Θυμάμαι τη βροχή
-α, τη βροχή που δεν είχε εποχή, θυμάμαι-
την ομπρέλα ενός παιδιού κλειστή
γιατί το ‘θελε να πιει ουρανό

Τον κουτσό, τον ζητιάνο, τη γριά, τον κουρελή
τον μπακάλη, τον μπεκρή, - θυμάμαι
Τον γκουρού της κάθε γειτονιάς
Τον ατσαλάκωτο, τον πολιτικό, τον υποκριτή
Τον αγνό, τον πληγωμένο, τον εγωιστή

Όλους αυτούς τους θυμάμαι

Τους μνημονεύω κάθε βράδυ μες στον ύπνο μου
κι όταν ξυπνάω σε ένα ποίημα με ξεχνάνε.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
ΜΝΗΜΩΝ
04-12-2012 @ 16:34
Όλοι μαζί μας ξέχασαν όλους Αθανασία
κι αυτό θαρρώ 'ν' το νόημα κι η μόνη μας ουσία
στα πέλαγα της ποίησης στους στίχους να ανθίζεις
κι όταν ξυπνάς μονάχη σου τον Ήλιο να φωτίζεις....


::love.:: ::love.:: ::love.::
Vicky mouse
04-12-2012 @ 16:44
καταπληκτικό Αθανασία...χαίρομαι να σε διαβάζω...
μπράβο κορίτσι μου... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
04-12-2012 @ 18:04
την ομπρέλα ενός παιδιού κλειστή
γιατί το ‘θελε να πιει ουρανό !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΙΑ ομορφια Αθανασια μου! ::theos.:: ::theos.:: ::love.::
αδιόρθωτος
04-12-2012 @ 19:07
Τον κόσμο να ολιγωρεί
τους ανθρώπους να λιποψυχούν
την αγάπη να μοιράζεται σε καρτ-ποστάλ
και γραμματόσημα μιας χρήσης –θυμάμαι
Το σάλιο καθενός να τη λερώνει

Θυμάμαι τη βροχή
-α, τη βροχή που δεν είχε εποχή, θυμάμαι-
την ομπρέλα ενός παιδιού κλειστή
γιατί το ‘θελε να πιει ουρανό

Πολύ καλό όλο το ποίημα. Αυτές οι στροφές όμως,
για μένα είναι αριστουργηματικές.
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
04-12-2012 @ 19:29
::up.:: ::up.:: ::up.::
pennastregata
04-12-2012 @ 20:46
.... υπέροχη ποίηση, ανόθευτη συγκίνηση...
Καλό σου βράδυ!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο