| |
Τ’ ορκίζομαι.
Μια μέρα απ’ αυτές, θα το κάνω.
Θα ψάξω και θα βρω:
Το πιο θλιβερό μπαρ της πόλης.
Οι σερβιτόρες, θα είναι αγέλαστες,
οι μπαρμαν αγενείς και βρώμικοι,
τα ποτά νοθευμένα με βενζίνη,
το περιβάλλον καταθλιπτικό.
Θα κάνει φοβερό κρύο τον χειμώνα
και αφόρητη ζέστη το καλοκαίρι.
Η μουσική θα είναι άθλια σκουπίδια,
οι τουαλέτες εστίες θανάτου.
Σιχάθηκα οριστικά τα λαμπερά μαγαζιά.
Αρρώστησα, στα «καλύτερα» μαγαζιά.
Θέλω να βρίσκομαι εκεί ώρες ολόκληρες,
χωρίς να μου δίνει κάποιος σημασία.
Να στοιβάζονται στο τασάκι αποτσίγαρα
και να μην δίνει κανείς δεκάρα.
Θέλω οι γυναίκες να είναι άσχημες,
ανέραστες, τρελές και μεθυσμένες.
Αποτυχημένοι άντρες να δέρνονται σαν άξεστοι.
Η μπόχα να θυμίζει νεκροταφείου.
Να με σερβίρουν στο λιγδιασμένο ποτήρι,
του προηγούμενου πελάτη που έκανε εμετό.
Να είναι όλα τριγύρω ρημαγμένα και βλαβερά.
Να μην ξέρω αν θα βγω ζωντανός από εκεί μέσα.
Αφήστε με να βυθιστώ γεμάτος αγαλλίαση,
στο πιο βαθύ και αδιαπραγμάτευτο υπόγειο.
Ας ήμουν αρχηγός σύμπαντος για μια μέρα.
Μεμιάς, θα κατεδάφιζα όλα τα «καλά»,
τα ξεχωριστά, τα γεμάτα στυλ μπαρ,
του αδιάφορου αυτού πλανήτη.
Αδυνατώ.
Αδυνατώ να ταιριάξω με τον λαμπερό κόσμο.
Δεν με τρομάζει το φως του.
Με σαπίζει η δυσωδία που χορεύει,
τυφλή, ανήμπορη κι ανούσια,
πίσω απ’ το εξαίσιο φως.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
