| |
Πισω απο το θολο παραθυρο μονοτονος ηχος της βροχης το μυαλο θολωμενο και απο το καταφυγιο του μυαλου μεσα απο το παραθυρο των ματιων κοιταζω περα απο τα υγρα σοκακια γυρευοντας την μορφη σου
Η σκεψη μου να τρεχει μιλια μακρια στο πλαι σου ξαγρυπνα οταν εσυ κοιμασε και με ενα γλυκο φιλι σου λεει καλημερα
Τα τραγουδια που εγραφα απομειναν μισα και αναρωτιεμαι γιατι περνω τον καιρο μου γραφοντας τραγουδια που δεν τα πιστευω με λεξεις που πληγωνουν και αταιριαστες ριμες
Βλεπεις ψεμα οσα πιστεψα για αληθεια η μονη αληθεια τωρα εσυ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
