| |
Θα ζήσουμε εποχές βγαλμένες από τις σελίδες
Βιβλίων χρόνου παρελθόντος, εποχές πείνας
Εποχές τέχνης, φόβου, ανασφάλειας, πίκρας
Εποχές μοναξιάς
Εποχές που τίποτα δεν είναι εύκολο και
Τίποτα δεν είναι σαφές
Που τελικά πάντα φταίμε, πάντα κάναμε
Εκ των προτέρων λάθος
Και έτσι όπως αδειάζει από ρούχα η ντουλάπα της ψυχής
Μένει γυμνή αυτή, να αναζητάει την λύτρωση
Στο ένδυμα του έρωτα, της θάλασσας, της φύσης
Είναι τότε που ακόμα και εγώ
Που μοιραία γέρασα νωρίς
Θα γίνω αμέσως, σε μια νύχτα και πάλι νέος,
Και πάλι φοιτητής, τι υπέροχο πρωί;
Θα διασχίσω μέσα στην απόλυτη προσωπική μου σιωπή
Μια ανοιξιάτικη και καλοκαιρινή λουλουδιασμένη
Πατησίων
Και για μία ακόμα φορά θα είμαι εγώ αυτός
Που θα φτύσει την ευκολία
Τι ωραία μέρα θεέ μου;
Θα είμαι εγώ αυτός που θα γεμίζει μπαούλα
Από διαβασμένα φωσφορίζοντα βιβλία
Αυτός που κοιτάει ένα γκρίζο ακάλυπτο
Και δεν μπορεί παρά να είναι ευτυχισμένος
Η μέρα εκείνη εύχομαι να μην αργήσει
Ωωω, και τότε ωωω, μα τω Θεώ θα τη φτύσω την ευκολία..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
