| |
Ήταν ένα μυρμηγκάκι είχε σπίτι του το χώμα
ήταν γεννημένο εργάτης μα φτερά είχε στο σώμα....
Ζούσε μέσα στο σκοτάδι έκανε πάντα τα ίδια
όμως μέσα στο μυαλό του είχε μόνο τα παιχνίδια......
Κάποια μέρα είπε τέλος πρέπει να τη κοπανίσω
τα φτερά μου θα ανοίξω και ελεύθερος θα ζήσω......
Θα τα αφήσω όλα πίσω θα χαράξω νέα ρότα
άκουσα στη γη επάνω έχει χρώματα και φώτα.......
Πριν το μυριστούν οι άλλοι φεύγει γρήγορα σαν βέλος
στη μιζέρια της ζωής του γρήγορα να βάλει τέλος......
Δεν υπήρξε ούτε ένας να τον προειδοποιήσει
πως στο κόσμο των ανθρώπων είναι αδύνατο να ζήσει.......
Πριν το όνειρό του φτάσει λίγο πιο έξω από τη τρύπα
απ' την μπότα κάποιου ανθρώπου κόντεψε να γίνει πίτα....
Τα φτερά του πριν ανοίξει να πετάξει σαν σαΐτα
πριν την πρώτη του τη πτήση γνώρισε καινούργια ήττα....
Κάτι αγόρια με μια μπάλα βάλαν το μυρμήγκι στόχο
όσο μάγκας και αν ήταν ποιος τα βάζει με ένα λόχο..........
Κρύφτηκε το μυρμηγκάκι πίσω από κάτι χορτάρια
και του γυρισμού το δρόμο άρχισε να ψάχνει χνάρια.......
Υ/Γ.....από κάτι παλιό που το είχα ονομάσει
..........''η σοφία του μυρμηγκιού''
''Κάτι ξέρουν τα μυρμήγκια κι έχουν σπίτια μες στη γη
έχουν έτσι ίδια σπίτια και νεκροί και ζωντανοί.........!
28-12-2012
Χαράλαμπος Παπαδημητρίου
--
idroxoos
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
