| |
[B][I][align=center]…...να μαζέψω τις λέξεις που θα έγραφαν το ωραιότερο σου ποίημα σαν
βήματα που έρχονται και πηγαίνουν στο άπειρο
σαν μια συμφωνία ζωής που τρέφει το σπέρμα
ασύμφωνα ασύμφωνα τα βήματα που αντηχούν στους διαδρόμους σαν ενα χτύπο καρδιάς που σβήνει
ενα βήμα στο μέλλον που μένει μετέωρο……μετέωρο
δύναμη
δύναμη
δύναμη να βρεις την ηχώ του υπερπέραν
το υγρό γρασίδι σου ψιθυρίζει τα πέλματα
μέχρι να μπεις στο Χωλ
κι αν δεν είσαι εσύ που μου γυρίζεις το σήμερα; ενα άγνωστο μαύρο ύστερα ,γελώντας στους φόβους μου ;
το κλειδί μπορεί να είμαι εγώ που κλειδώνει τα πάντα και τα ύστερα
μην ψάχνεις μια φωνή που στηρίζεται στο τίποτα να βρεις ενα όχι
ενα ναι
γελώντας
να δεις το αύριο δεν πρόκειται με φωνές του ανέμου που έρχονται και φεύγουν σαν διαμάντια
που στραφταλίζουν το ύστερα
αλήθεια
αλήθεια ποιος είμαι;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
