Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η πτώση
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130615 Τραγούδια, 269431 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η πτώση
 
[I][B]
[font=ALGERIAN][color=black]Ξέρω θα πέσω
κι ίσως βγάλω ήχους μπάσους
πάνω στο ογρό
από τη μπόρα σκούρο χώμα
θα μοιάζει αστείο
το ατάραχό μου σώμα
καταμεσής
σε ένα ξέφωτο του δάσους

Θα με κοιτούν
τα σύννεφα λίγο πριν φύγουν
κάποια πικρόχορτα
και ασήμαντες τσουκνίδες
θα με ζεσταίνουνε
αδίκως ηλιαχτίδες
που όταν ταξίδι ξεκινούν
δεν ξανασμίγουν

Θα έχει πάψει
άνεμος να ανασαίνει
τίποτα δεν θα νοσταλγώ,
κανείς εμένα,
και πάνω από
τα μάτια μου τα ερειπωμένα
δίχως να χάνει χρόνο
η νύχτα θα διαβαίνει

Μη με ρωτάς
αν τη ζωή μου είχα ζήσει
σαν σπουργιτάκι
που στο πρώτο πέταγμά του
τσάκισε κάτω
τα βελούδινα φτερά του
και περιμένει τον καιρό
για να σαπίσει[/color][/font][/B][/I]



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

για ακροκέραμο έχω ένα γρύπα
 
NUTCRACKER
11-02-2013 @ 15:17
Μέρες αργές, και πιο αργές του Οκτωβρίου
αυτές οι μέρες που περνούν· επιβιώνω
μετά τον έρωτα, την ποίηση, τον πόνο,
με λίγες μόνο αμυχές προτέρου βίου.

Κυλούν οι ώρες σ' ένα πέλαγος Κυρίου,
χάρτινοι κόσμοι κυματίζουν, επανδρώνω,
παλιά απόρρητα γραμμένα σ' άλλο χρόνο,
κάτι κρυφούς εορτασμούς εργαστηρίου,

κι αύτανδρος μέσα μου βυθίζομαι. Πατέρα
άλλον δεν είδα να με θέλει πο κοντά του
απ' τον απρόσιτο προσήγορο αιθέρα·

κι όλα που κράτησα πατρώα και μητρώα,
όσα μιλούσαν κι όσα σώπασαν αθρόα,
καίνε στον ύπνο μια παράσταση θανάτου.

Δ.Κ.
Γεωργία Μαυρονύχη-Μάλτα
11-02-2013 @ 15:32
Πολύ ωραίο!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
pennastregata
11-02-2013 @ 16:09
...γεια σου, όμορφη η πένα σου. ::yes.::
Αγνή
11-02-2013 @ 18:20
τι ωραία ανθρώπινο.....
Μαυρομαντηλού
11-02-2013 @ 19:20
Θα με κοιτούν
τα σύννεφα λίγο πριν φύγουν
κάποια πικρόχορτα
και ασήμαντες τσουκνίδες
θα με ζεσταίνουνε

Μη με ρωτάς
αν τη ζωή μου είχα ζήσει
σαν σπουργιτάκι
που στο πρώτο πέταγμά του
τσάκισε κάτω
τα βελούδινα φτερά του
και περιμένει τον καιρό
για να σαπίσει
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ......................
::angel.:: ::angel.:: ::angel.::
Shinobi
11-02-2013 @ 22:59
............
το τέλος είναι το καλύτερο σημείο
Shinobi
11-02-2013 @ 23:05
το έψαχνα αυτό nut
σε ευχαριστώ
και ένα δώρο από μένα

ΕΜΠΡΟΣ ΜΟΥ Η ΘΑΛΑΣΣΑ: κατοπτρική•
χαμογελάει χωρίς καμμιά ρυτίδα.
Απ’ τις ακτές της Κρήτης ώς την Αττική

μια επικράτεια αδρανής κι ακύμαντη.
Σαν τη ζωή των πρωτοπλάστων στην Εδέμ
κάτω από των αγγέλων τα ερουρέμ

και τ’ Ουρανού τη γαλανή φροντίδα.
Λεία ζωή• στιλπνή όσο το γυαλί• ασήμαντη
όσο η θάλασσα που έχει στερηθεί

ώς και το τελευταίο της κύμα.
Εμπρός μου η θάλασσα: επαχθής
όσο ο χρυσός στα δάχτυλα του Μίδα•

πεσμένη ανάσκελα σαν αθλητής
που η ανάσα του τον πρόδωσε στο νήμα.
Εμπρός μου η θάλασσα: ανιαρή.

Σαν ποίημα που του στέρησαν τη ρίμα

Κουτσουρέλης Κώστας
Shinobi
11-02-2013 @ 23:34
http://www.youtube.com/watch?v=0k_TJOTgf60
psixopedi
12-02-2013 @ 07:39
κορυφαίος δημιουργός ατμόσφαιρας, κατά προτίμηση μαύρης,
ιδιαίτερα όταν βάζεις και λίγη ειρωνία γίνεται ακόμα καλύτερο
το μείγμα
φλοισβος
13-08-2013 @ 15:31
Λίγους δημιουργούς λαχταράω να διαβάσω.... Ένας από αυτούς είσαι σίγουρα εσύ..
ΒΥΡΩΝ
04-01-2014 @ 11:45
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο