| |
Ο ΦΙΛΟΣ
Είχα κάποτε ένα φίλο
Που είχε ολοχρυση ψυχή
Τον είχε όμως αδικήσει
Τούτη, τούτη η παλιοζωή
Από τότε που γεννήθηκε
Αλήθεια από την αρχή
Κι όταν μακριά της πέταξε
Πέταξε σαν ξεραμένο φύλο
Ο ΦΙΛΟΣ
Αυτός ο καλόψυχος φίλος
Ήτανε άνδρας με καρδιά
Δεν ήθελε κανένα να βλάψει
Κανένα να κάνει να κλάψει
Κι όμως ,δυστυχώς, κι όμως
Έκλαψαν πάρα πολλοί γι’ αυτόν
Πόνεσανπάρα πολλοί γι’ αυτόν
Στη ζωή αποτεφρώθηκαν
Πολλοί, πάρα πολλοί γι’ αυτόν
Μα τώρα ο φίλος ο καλός
Είναι εκεί πέρα μακριά
Κάνει παρέα με τ’ αστέρια
Σ΄ άλλη μακρινή γειτονιά
Μα τώρα ο καλός φίλος
Κοιτάει κάτω χωρίς καρδιά
Εκείνους που αγάπησε πολύ
Χωρίς να το δείξει, να το πει
Κλαίω για το χαμένο φίλο
Γι' αυτό το ξεραμένο φύλο
Πούκλαψε μέσα του πολύ
Μα δεν τόδειξε ούτε στιγμή
Κλαίω για το χαμένο φίλο
Που δεν έχει επιστροφή
Τώρα είναι πέρα μακριά
σε άλλη , άλλη γειτονιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
