| |
Σ’ ένα πλανήτη, πλανήτη φυλακή
Με χουνε ρίξει και κλειδώσει στην ζωή
Μια ζωή κομμένη και ραμμένη (όπως) θέλουν
Χατίρια να τους να κάνω να γουστάρουν
Ότι κι αν τάζουν κι αν τάζουν όνειρα
Απ τα μυαλά τους μυαλά παμπόνηρα
Μην τους ακούς μην υπνωτίζεσαι
Και πάνω απ’ όλα να οραματίζεσαι
Μα εγώ έχω βγει
Έχω βγει απ την σπηλιά
Της φυλακής σου ψεύτη κόσμε τα δεσμά
Τα δεσμά κι αλυσίδες πλαστικές
Κι πόρτες σου να ξέρεις (είναι) ανοιχτές
Με χάδια, χάδια εξουσίας μου κολλάς
Κι άστρα, άστρα τάζεις μαγικά
Το φώς μου σβήνεις φανερά
Να κοιμάμαι θες στα σκοτεινά
Υλικά αγαθά, υλικά να προσκυνώ
Τον εαυτό μου μοναχά να αγαπώ
Οικογένεια να βγάλω απ το μυαλό
Αφού με τρέφεις και με έχεις υποτονικό
Μα εγώ έχω βγει
Έχω βγει απ την σπηλιά
Της φυλακής σου ψεύτη κόσμε τα δεσμά
Τα δεσμά κι αλυσίδες πλαστικές
Κι πόρτες σου να ξέρεις (είναι) ανοιχτές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
