| |
To σπίτι που μεγάλωσα...
Πλιθαρένιο...
Με αυλή..!
Και ζώα...!Και φούρνο...!
Και κληματαριά...!
Και λουλούδια φυτεμένα στη γη...!
Και σε σκουριασμένου τενεκέδες...!
Στην άκρη της αυλής η διχώρα, ένα τεράστιο δωμάτιο...
Η διχωρα....
Μόλις έμπαινες δεξιά υπήρχε μια τεράστια πέτρινη βουρ να...
Θυμάμαι πως ήταν η υφή της όταν την άγγιζα....
Ένα μεγάλο χαρτζή πάνω στο τεράστιο μάτι του γκαζιού...
Πιο μέσα... Πολλά ξεχασμένα παλιά αντικείμενα...σκόνη παντού... Το πάτωμα χωματένιο το χρώμα του καφέ....
Καλικάντζαροι υπήρχαν εκεί... Δεν έπρεπε να μπαίνω εκεί μέσα...
Θα με έκλεβαν και θα με έπαιρναν...κάτω στο κέντρο της γης...
Έτσι έλεγε η μάνα...
Για μένα όμως...
Ήταν ο δικός μου κόσμος...
Με καλικάντζαρους ναι...
Αλλά και με νεράιδες...
Με ποντικάκια που μεταμορφώνονταν σε
άλογα, και οδηγούσαν την πανέμορφη άμαξα...
Άραχνες που έμπλεκαν με μαγικό τρόπο μεταξένια πέπλα
Για τις φωτεινές νεράιδες
Η διχώρα...
Θυμάμαι τις πορτεs... Τεράστιες...ξύλινες...
Με τεράστια καρφιά...
Την έσπρωχνα να ανοίξει... . Και έμπαινε το φως...
Το ταξίδι μου ξεκινούσε...
Σε ένα κόσμο μαγικό...
Μου λείπει...
Μου λείπει ο τρόπος που έβλεπαν τα μάτια μου Τότε....
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
