| |
[font=georgia][color=black]
Κάθε φορά
με σφυρί η πριόνι
στου νου τ' αλώνι
να χωρέσει με βια
στα μέτρα του να 'ρθει
κομματιασμένο
Σαν δε το φτάνει
για νά 'χει δίκιο
ένα άδειο κεφάλι
το νόημα κόβει
το σακατεύει
Μα εγώ να πετάξω
θέλω μόνο
να ψάξω
πέρα απ' ότι μου κρύβει
τη καρδιά και τη μνήμη
Τα φτερά κι αν μου κόβουν
να χωρέσω με τ' άλλα
σαν ψαράκι στη γυάλα
δεν μπορούν να με βάλουν
Γιατί ότι κι αν κόψουν
ένα κύτταρο φτάνει
να με πάει στο τέρμα
της ψυχής μου το άρμα
έχει ήδη πετάξει
2000 μ.χ
[/color][/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
