stixoi.info: Το φάντασμα (συλλογή)

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το φάντασμα (συλλογή)

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130539 Τραγούδια, 269409 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το φάντασμα (συλλογή)

Υπάρχουν φαντάσματα μόνο όταν η σκέψη - "εαυτός" μας τα δημιουργεί, όχι για ένα βράδυ, αλλά 24 ώρες το 24ωρο. Ένα ευχαριστώ στον κο Φρόιντ (ή το φάντασμά του) που με "βοήθησε" στο "μες στων ονείρων την αυλή".

[I]1. ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ (part I)

Με ένα φόβο κολλητό
σαν ετικέτα στο μυαλό
ακολουθείς διαδρομές
με επικίνδυνες στροφές.

Στους λαβυρίνθους που οδηγάς
άδειους καθρέφτες προσπερνάς
και ασυνείδητα κοιτάς
στο φάντασμα που αντανακλάς.

Και ψάχνεις λύτρωση να βρεις
απ' ένα μίτο να πιαστείς
μα νιώθεις μόνος και δειλός
ένας χαμένος μες στο φως.

Δαιμονικά σε κυνηγούν
να μάθουν θέλουν και να δουν
και με κραυγές σε τυραννούν
νύχτες και μέρες σε ρωτούν.

Κι εσύ στου νου σου το ναό
ποθείς καμπάνες με ρυθμό
και έναν ύμνο αγγελικό
να σου ξορκίσουν το κακό.

Κι εκλιπαρείς με προσευχή
οι από μηχανής θεοί
από το φάντασμα αυτό
να σ' απαλλάξουν στο λεπτό.

2. ΜΕΣ ΣΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΗΝ ΑΥΛΗ

Μες στων ονείρων την αυλή
όλοι οι πόθοι ξαγρυπνάνε
εκεί να γίνουνε θεοί
που οι θνητοί τους προσκυνάνε
και δεν τους νοιάζουν οι φραγμοί
κι αν τα τρένα προχωράνε
φαντάσματα να συναντάνε
μες στων ονείρων την αυλή.

Ένα στυλό σ' ένα κουτί
τα θέλγητρά τους ζωγραφίζει
κι αν το μελάνι του χυθεί
γυμνούς ιππότες θα στολίζει
πυκνά δασάκια στο χαρτί
κι όμορφους πύργους χρωματίζει
με πύλη που δεν ασφαλίζει
κι αποζητά ένα κλειδί.

Θα αναζητάνε την πηγή
σαν λείπει η στάμνα απ' το τραπέζι
και μες στης νύχτας τη ροή
καθένας τους κρυφτό θα παίζει
και θα γλιστρούν σ' ένα κλαδί
που στον αέρα τρεμοπαίζει
στον ουρανό τούς ταξιδεύει
απ' των ονείρων την αυλή.

3. ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!

Γιατί κανένας τους δε με καταλαβαίνει
γι' αυτό δεν είναι πάντα υποχρεωμένοι;
τι κι αν δεν έχω πει μια λέξη για ό,τι νιώθω
να μου μαντέψουνε μπορούν κάθε μου πόθο.

Είναι δύσκολοι οι καιροί
που να βρω πλέον το κουράγιο;

Θα πάω σ' ένα ξωκλήσι
για να ψάξω έναν Άγιο
να του ανάψω ένα κερί
να μου δίνει πάντα λύση.

Γιατί ο άλλος επιτέλους δεν αλλάζει
αφού καλά ξέρει το πόσο με πειράζει
δίνω κατάρα και ευχή για να αλλάξει
από το δράμα μιας ζωής να μ' απαλλάξει.

Είναι δύσκολοι οι καιροί
που να βρω πλέον το κουράγιο;

Θα πάω σ' ένα ξωκλήσι
για να ψάξω έναν Άγιο
να του ανάψω ένα κερί
να μου δίνει πάντα λύση.

4. ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ ΠΟΛΗ (Ε)

Θυμήσου όσα σ' έμαθαν παλιά οι δάσκαλοί σου
και τι ωραίες ζωγραφιές σού δείξαν οι δικοί σου
και να 'σαι εδώ στο τέλμα σου ξανά υπνωτισμένος
όπως και τότε σ' αγκαλιές ήσουν νανουρισμένος.

Το άδειο σου χαμόγελο πηγάζει απ' τις στάχτες
τα βρώμικα αισθήματα σου γίναν' εφιάλτες
και χρόνια τώρα σε ξυπνούν να δεις τον ουρανό σου
που ξέβαψε στα μάτια σου όπως το πρόσωπό σου.

Τα λόγια που σου έλεγαν κάποιοι ονειροπόλοι
γυρνούν σαν τα φαντάσματα στη στοιχειωμένη πόλη
που η μάνα σου την έχτισε πάνω σε παραμύθια
με τείχη που εγκλωβίσανε την ακριβή αλήθεια.

Και τώρα πια βαρέθηκες, τα τείχη θες να σπάσεις
τους φόβους απ' το παρελθόν ζητάς να ξεπεράσεις
κι ο χρόνος στέκεται εμπρός, αμείλικτος εχθρός σου
σε κάνει να αισθάνεσαι ξένος στο όνειρό σου.

5. Η ΑΛΥΣΙΔΑ

Γλυκά πικρίζει η ζωή
κι έτσι τη γεύεσαι κι εσύ
που ακροβατείς σ' ένα σκοπό
να φτάσεις πλάι στο Θεό.

Οι επιθυμίες σου τρελές
το σύμπαν κλείνουν σε σχισμές
μα διαπιστώνεις εξ' αρχής
πως για όλα ματαιοπονείς.

Ο χρόνος φεύγει τροχαδόν
κάνει το μέλλον παρελθόν
κι εσύ το τώρα λες ποτέ
και πως δεν είσαι τίποτε.

Στ' αστέρια στέκεις σιωπηλός
κι αισθάνεσαι τόσο μικρός
μα στης ζωής το Γολγοθά
αφήνεις μια κληρονομιά.

Ασήμαντος σημαντικός
σταγόνα εσύ κι ωκεανός
το κλείστρο, ο κρίκος κι ο χρυσός
της αλυσίδας ο σταυρός.

6. ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ (part II)

Παραπατάς στης φαντασίας σου τις νάρκες
κι αναμασάς από τις σκέψεις σου τις σάρκες
στα χαρακώματα μπαρούτι σου μυρίζει
απ' ένα φάντασμα που κάτι σου θυμίζει.

Σ' ένα μυαλό όπου κάποτε έχτισε λιμάνι
η ενοχή σου τώρα νιώθει να σε χάνει
και τα σημάδια ανεξέλεγκτα σκορπάει
γιατί θυμώνει όταν κάποιος την ξεχνάει.

Σε ένα σώμα κυβερνήτης και καράβι
φυτίλι ο φόβος, που η συνήθεια ανάβει
κι αυτός ο φόβος θα 'ναι πάντα σύντροφός σου
όσο το φάντασμα θα είναι ο εαυτός σου.

7. TO ΦΑΝΤΑΣΜΑ (part III)

Όσα γνωρίζεις
Κι όσα ορίζεις

Όσα μαθαίνεις
Για όσα πεθαίνεις

Όσα μετρήσεις
Κι όσα κρατήσεις

Όσα αγαπήσεις
Κι όσα μισήσεις

Όσα μοιράζεις
Για όσα αλλάζεις

Όσα πιστεύεις
Κι όσα λατρεύεις

Αφορούνε εσένα
δε δεσμεύουν κανένα
Φάντασμά μου γυμνό
που σε λεν' «εαυτό».

# # # # # # # # # # # # # # # # # # #

- Κάνεις λάθος, μεγάλε...
- Ποιος, ΕΓΩ; Ξέρεις ποιος είμαι ΕΓΩ;

# # # # # # # # # # # # # # # # # # #[/I]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Φιλοσοφικά Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Πόντιος κι έναν ομμάτ'

echo 25-01-2006	Έχω τα πιστεύω μου και δε σε δεσμεύουν. Έχεις τα πιστεύω σου και δε με δεσμεύουν. Είναι ανοησία να πολεμήσουμε γι' αυτό....
olga 25-01-2006	εξαιρετικο!!! :)
MARGARITA 25-01-2006	Αριστουργηματικό.......με μάγεψε.....ειδικά το φάντασμα part III....μπράβο σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αστεροτρόπιο (Jeny) 26-01-2006	εξαίσιο!
M.is 28-01-2006	Το διάβασα πολλές φορές Γιώργο και με εντυπωσίασε η "παρουσίαση" του θέματος... Το έχεις ψάξει αρκετά . Μου άρεσε πάρα πολύ !!
echo 28-01-2006	Να είστε καλά... Την καλησπέρα μου!!
vivikoulini 20-03-2008 @ 15:12	πολυ ωραιο ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
olivia 45 21-03-2008 @ 05:00	Και τώρα πια βαρέθηκες, τα τείχη θες να σπάσεις τους φόβους απ' το παρελθόν ζητάς να ξεπεράσεις κι ο χρόνος στέκεται εμπρός, αμείλικτος εχθρός σου σε κάνει να αισθάνεσαι ξένος στο όνειρό σου! Όλες οι ενότητες υπέροχες .....μπράβο την καλημέρα μου ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο