stixoi.info: Και πως να μην σε θυμηθώ

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Και πως να μην σε θυμηθώ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130585 Τραγούδια, 269419 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Και πως να μην σε θυμηθώ

Και πως να μην σε θυμηθώ
Την ώρα τούτη που το τέλος πλησιάζει
Κι αν ήθελα να σε ξεχάσω με τρομάζει
Το αίμα που στάζει για σένα απ’την καρδιά μου νωπό,

Για να σκεπάσει τη φλόγα της νιότης μου παντοτινά
Για να σκεπάσει εκείνες τις χρυσές μου ελπίδες
Εκείνο το φέγγος που συντριβάνιζε απ’τα μάτια που δεν είδες
Όσο κι αν ήθελα δεν θα μπορούσα να χαθώ σιωπηλά

Κι αν ήθελα να μήν έχω μνήμη,μήτε φωνή
Κι αν ήθελα να γίνω ένα γερόντιο που κουράστηκε πιά
Που δεν τολμά να κοιτάξει πίσω,γιατί δεν θέλει να πάει μπροστά
Δεν θα μ’άφηνε τούτη η αγάπη μήτε στιγμή

Κι πως ετούτη την ώρα να μην σε θυμηθώ
Να μην ξανατραγουδήσω ένα τραγούδι που ανεβαίνει
Τραγούδι του Λόρκα,του Ελύτη που δεν πεθαίνει
Μαζί με το δικό μου τραγούδι το φτωχό

Πως να μην τραγουδήσω ένα τραγούδι τώρα
Τραγούδι για το γεφύρι που δένει τους τάφους με τις πηγές
Μιάς νιότης σαν τη δική σου που δεν σβήνει ποτές
Πως να μην τραγουδήσω τραγούδι ελληνικό τούτη την ώρα

Μα εγώ δεν ξέρω,αλήθεια δεν ξέρω
Τραγούδι εδώ να σου φέρω
Εδώ να υψώσω τη φωνή μου τρελλή
Δεν είναι η καρδιά μου καθόλου βιολί
Πόχει ολομέθυστο το δοξάρι
Και παίζει τόπι με το φεγγάρι
Ως να το φέρει κι ως να το πάρει
Κι ως να το ρίξει σκαλί-σκαλί
Πάνω στη γή μας τη χαμηλή

Για να ξομπλιάσεις μια ελληνική μαντίλια
Θέλεις πιο ανάλαφρα τα δαχτύλια
Και πιο περίσσια την μαστοριά
Τρελλό ενα χρώμα που να ξέρει να σμίγει
Ερώτων αίμα με ερώτων ρίγη
Κάθε φιλί με μιά μαχαιριά
Μα εμέ τα χέρια μου είναι βαριά
Κι η τέχνη μου είναι μικρή και λίγη

Εγω δεν έχω παρά το φτωχό μου τραγούδι
Εγώ ξέρω μόνο να λέω σε καθε καντούνι
Πως ο κόσμος είναι μύρια τριαντάφυλλα αναστημένα
Σ’ένα μόνο κλωνάρι πιασμένα
Εγώ ξέρω να λέω πως η ώρα ετούτη του τόπου μου
Είναι η ώρα της Ελλάδας και ώρα του κόσμου μου
Τι να γυρεύω τάχα,μονάχα να σπουδάξω
Πως σμιλεύουν τον στίχο τον γερό και τον άξο.........


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 9 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

smaragdenia 07-03-2013 @ 08:54	Πως ο κόσμος είναι μύρια τριαντάφυλλα αναστημένα Σ’ένα μόνο κλωνάρι πιασμένα ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ ΑΝΤΗ..................... ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΓΚΑΘΙΑ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ.......... ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ............. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Sofitsa 07-03-2013 @ 09:01	Υπέροχο!
Ναταλία... 07-03-2013 @ 10:10	Καταπληκτικό ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
oneiropola 07-03-2013 @ 10:38	Υπεροχο ολο !!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
YABER 07-03-2013 @ 11:14	ωραιο !!
Nikos Krideras 07-03-2013 @ 12:50	πολύ ωραίο ! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ 07-03-2013 @ 13:14	::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
steven boss 07-03-2013 @ 16:15	Εγω δεν έχω παρά το φτωχό μου τραγούδι Εγώ ξέρω μόνο να λέω σε καθε καντούνι Πως ο κόσμος είναι μύρια τριαντάφυλλα αναστημένα Σ’ένα μόνο κλωνάρι πιασμένα ::up.:: ::up.:: ::up.::
Celestia 08-03-2013 @ 01:07	Για να ξομπλιάσεις μια ελληνική μαντίλια Θέλεις πιο ανάλαφρα τα δαχτύλια Και πιο περίσσια την μαστοριά Τρελλό ενα χρώμα που να ξέρει να σμίγει Ερώτων αίμα με ερώτων ρίγη Κάθε φιλί με μιά μαχαιριά Μα εμέ τα χέρια μου είναι βαριά Κι η τέχνη μου είναι μικρή και λίγη Εξαιρετικο!!!!!!!!!! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο