| |
ΑΝΤΟΧΗ
Ραγισμένοι καθρέφτες παντού
της αλήθειας ματώνουν το βήμα
με κοιτάς κι όμως βλέπεις αλλού
με τυλίγεις σαν το άγριο κύμα.
Χάνεσαι μες στο έτσι κι αλλιώς
κι είναι πόνος το κάθε σου χάδι
σαν καφές το φιλί σου πικρός
κι η αγκαλιά σου τρύπια στέγη που στάζει.
Κολυμπάς στα γιατί και στα πως
θες στο τέλειο να βρεις το ψεγάδι
κι ενώ βλέπεις στο βάθος το φως
στο απόλυτο με ψάχνεις σκοτάδι.
Να'ναι ο δρόμος σεντόνι λευκό
κι εγώ μαύρη σκιά μες στη μέση
να μετράς λεπτό το λεπτό
με διακόσια πάνω μου ποιός θα πέσει.
Τ'ονειρά μας κρεμάς σε θηλιά
και τα κλαίς το πρωί σαν ξυπνήσεις
όσο κι αν σε κρατάω σφιχτά
μες στο χάος ξανά θα γλιστρήσεις.
Μένω εδώ κι ας μου κάνεις κακό
οι αντοχές μου, στροφές που τρομάζουν
στο κρασί μου κι αν βάζω νερό
τα...νοήματα οι Πράξεις τ' αλλάζουν.!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
