stixoi.info: Για το παιδι που χαθηκε

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Για το παιδι που χαθηκε

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130447 Τραγούδια, 269375 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Για το παιδι που χαθηκε

Καποια στιγμη στην ζωη μας, αργα η γρηγορα, ολοι χανουμε το παιδι που εχουμε μεσα μας, ενα κομματι μας που ποτε δεν θα ξαναβρουμε..

Ηταν μια μερα που η αποσταση μεγαλωνε
παλια βιβλια ειχες αφησει στο γραφειο
μεσα μου ακομα ενα μικρο παιδι με μαλωνε
και εσυ γελουσες και ψιθυριζες αντιο

Μες στο δωματιο τα βηματα μου ακουστηκαν
σαν απο μποτα κουρασμενου στρατιωτη
περασε αθορυβα η ζωη κατω απο τα ποδια μου
και εκει στριμωχτηκε και η εικονα σου η πρωτη

Τοτε που ακομα το πρωι σφιχτα με κραταγες
λες και φοβοσουνα στον υπνο σου μην φυγω
λιγο το φως απ'το παραθυρο μα ελεγες
πως ξημερωνει και η ζωη μετρα για δυο

Τωρα νυχτωνει και η σκονη στο δωματιο
πεφτει σαν παχνη στης ψυχης μου το τοπιο
σωπαινει μεσα μου μικρο παιδι αναπηρο
και φευγει μονο βιαστικα μεσα στο κρυο

Ηταν μια μερα ή μια νυχτα δεν θυμαμαι πια
αν ειχε πορτα το δωματιο ή τοιχους
θυμαμαι μονο το παιδι σκυφτο να χανεται
να ξεμακραινει μες στα φωτα και τους ηχους

Και ειναι αληθεια το ονομα του δεν συγκρατησα
δεν ξερω αν πηγαμε ποτε μαζι σχολειο
ξερω μοναχα πως για παντα τωρα το χασα
σε ενα δωματιο απομακρο και κρυο

Παιδι που πας, που φευγεις και που χανεσαι
παιρνεις μαζι σου τα λευκα μου περιστερια
σ'ονειρο ερχεσαι, σε βλεπω μα δεν πιανεσαι
σαν την ζωη που ξεγλυστρα μεσα απ'τα χερια


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 08-03-2013 @ 22:51	Παιδι που πας, που φευγεις και που χανεσαι παιρνεις μαζι σου τα λευκα μου περιστερια σ'ονειρο ερχεσαι, σε βλεπω μα δεν πιανεσαι σαν την ζωη που ξεγλυστρα μεσα απ'τα χερια ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
kantadoros 09-03-2013 @ 08:15	με πήρ' ο ύπνος κι ονειρεύτηκα πως χάθηκε χρόνια περάσαν που κοιμάμαι μες στο κρύο μα θα ξυπνήσω, μια φωνίτσα που βουβάθηκε θα ξανακούσω κι ας μου πει μονάχ' αντίο. http://www.youtube.com/watch?v=7QT2AGG2I-k
Μαυρομαντηλού 09-03-2013 @ 18:13	::theos.:: ::angel.::
pennastregata 11-03-2013 @ 13:48	...όμορφο... Πιστεύω όμως ότι το παιδί μέσα μας εξακολουθεί να υπάρχει, έστω και σε λανθάνουσα κατασταση... Διασώζεται, όσο ζούμε, τρόπος και περιστάσεις χρειάζονται για να το ανασύρουμε... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΒΥΡΩΝ 11-10-2014 @ 00:18	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο