| |
Έναν καιρό και μια φορά
που 'ταν αλλιώς τα πράγματα
κι έλεγα πως θα 'ναι για πάντα
Τώρα μου λέν' μάτι πως μ' έπιασε κακό
γυμνό γιατί είχα τον λαιμό
και δεν φορούσα χάντρα
Έκλαψα άντρας δυο μέτρα σύρθηκα
πείσμωσα στο σπίτι σου απ' έξω στήθηκα
βιάστηκα για εμάς να κάνω σχέδια
τώρα μου λέν' ήταν αναίδεια
Αναίδεια ήταν αγάπη μου αναίδεια
που εγώ όλα για χάρι σου τα έδινα
μα το 'μαθα απ' έξω στην εντέλεια
αναίδεια ήταν αγάπη μου αναίδεια
Σε ξέρω λες- λες και σε είχα ξαναδεί
όχι σ' αυτήν, σ' άλλη ζωή
και σ' ένοιωσα δικιά μου
Τα παίρνω λες- λες κι είναι όνειρο κακό
κι όταν ξυπνήσω θα σε βρω
να κάθεσαι κοντά μου
Έκλαψα άντρας δυο μέτρα σύρθηκα...
Αναίδεια ήταν αγάπη μου αναίδεια...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
