| |
αγαπω τα εκκλησακια
που δεν φοβουνται
να τα κλεψουν
που μοιαζουν
να μενουν ερμα
ακαταλληλα
και δια οιονδηποτε τιτλο
αυτα αγαπω τα μικρα
παιδια, που μεγαλωνουν
χαμηλα σα χαμοσπιτα
και σαν απολιθωματα
με το διχως
να ακουν κανενα
μοιαζουν
ανωφελα
αδιαβατα κι ως περασματα
αφυλαχτα κι αδρα νερα και ειναι
μες στην αβροτητα στην τραχυτητα
της πανσπερμιας των οριζοντων
ξεκλειδωτοι ναισκοι
ολανθιστοι στριφτοι μισχοι
καρποφοριες της φυσης
αναμμενα κερια προστυχα
της πλασης μοιαζουν
και ειναι
του πλαστη τους προεκτασεις
οι ριζες με τα χαμηλα λεπτα σα βελη
και σα κεντρια ανθακια τους
λιγοστα και επιδεκτικα
απο φραγμενα πατηματα ανεγγιχτα
και ομως, αγγιχτα
μεσα απο τις μυρωμενες πετρες
και τα αστιλβωτα λιθαρια
ταιριαστα και μετακινημενα
μεσα στη τυρβη και στη σκονη
παραταιρα και απαξιωμενα
μες στη χαρα και στη λυπη
καπνισμενων και ασβεστωμενων
ανθρωπων και ανθρωπων
και ειναι, σα χελια που μενουν
και γλιστρουν, οπως τα χελιδονια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
