| |
ανάμεσα σε κόσμους τρομαγμένους
χαράζω την μνήμη μου απόψε
κοιτάζω ανάμεσα στα αστέρια
και ξεχωρίζουν δύο...τα πιο φωτεινά
στην μέση το φεγγάρι σιγοκαίει
σιωπηλό
θυμάμαι όλα εκείνα που αρχή μου έδωσαν
θυμάμαι όλα εκείνα που στο τέλος φύγαν
όλα εκείνα που πνοή μου χάρισαν
αλλά δεν ήξερα καλά απ την αρχή το ποίημα
σαν δώρο θα το εδινα , για σας να το κρατάτε
χρυσό κουτάλι θα έδινα και την ζωή να φάτε
πάντα στο χρόνο οδηγός θα έτρεχα μαζί σας
να μην μασάτε πουθενά μα η ζωή δική σας
ξέρω τα νιάτα λησμονούν εύκολα φεύγουν πίσω
και τότε να το ξέρετε πως δεν θα κανα πίσω
ξέρω τα στέκια εκεί ψηλα,καλα πως τα φυλάνε
Άγγελοι που στα νιάτα τους μάθανε να αγαπάνε
κάποιον τρόπο εκεί θα βρω σαν θα ρθει εκείνη η ώρα
να ρθω κοντά σας,να σας δω με μια καρδιά με δώρα
ίσως να ήταν το " γραφτό " να ζήσω αυτό το τώρα
για να σας έχω από ψηλά..γλυκιά αυτή η ώρα...
μετάνιωσα που δεν μπορώ να φτιάξω την ζωή μου
για να μπορώ να σας χαρω,δώρα στην ύπαρξη μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
