Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131538 Τραγούδια, 269626 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τεχνοκράτισσα παραίσθηση
 ΚΑΛΟ ΣΒΚ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
 
Πέσαν οι υπογραφές για την παραίτηση
στίχοι λειψοί,παλιό χαρτί ,μελάνι
γυάλινη η τεχνοκράτισσα παραίσθηση
ένοχη,στη διπρόσωπη μας πλάνη

Αύριο εσύ θα λες,δεν ξέρω τίποτα
συνήθεια σου,ανίατη,παλιά
Το ίδιο κι εγώ,φυγόδικη στα δύσκολα
θα σπάω τα φτερά από τα πουλιά

Εγώ μπρός στον γκρεμό,ποτέ δε χόρεψα
με μάτωνε η ανθισμένη μπουκαβίλια
πρωταπριλιάτικα στολίδια φόρεσα
πλεγμένα,από την αστική σου ζήλια
Φθαρμένα χαιμαλιά,κι η ελπίδα,στέκι μου
μιάς άνοιξης θυμίζουν το γιορντάνι
μνημειακά λικνίζονται,απ το ντέφι μου
πάρτα,να καταθέσεις το στεφάνι

Αλλά τι λέω,στο σεντούκι σου τα φύλαξες
τη λεύτερη πνοή σου ν αναδεύουν
λάφυρα που έχουν μείνει από τις σύρραξες
και που ακόμα όσα λέμε δεν πιστεύουν

Στης καθημερινότητας μου τα σκαλιά
τις μπότες μου ακόμα τις ξεχνάω
παραμονεύει μιά φαιδρή πρωταπριλιά
κι όταν περνάς,μ αλήθειες σου μιλάω


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ανατολικός
30-03-2013 @ 01:51
παρότι αυτό το είδος ποίησης δεν είναι αυτό που προτιμώ, με άρεσαν η πλούσια γλώσσα και οι λεκτικές ακροβασίες ... επίσης, μεταφέρεται το μήνυμα και το συναίσθημα του ποιήματος ...

::up.::
ΚατεριναΘεωνα
30-03-2013 @ 02:05
έπρεπε να το είχα γράψει στον υπότιτλο

Οταν μιλώ για αστική ζήλια

δεν εννοώ τη ζήλια κάποιου προσώπου για κάποιο άλλο
αλλά την κρυφή ζήλια που αισθάνονται κάποια άτομα
για τον αστικό τρόπο ζωής
ντρέπονται όταν λευτερώνονται
και βάζουν τη μάσκα της επιστροφής
**Ηώς**
30-03-2013 @ 08:10
η δυναμικότητα του στίχου σου πάντως Κατερινιώ είναι φοβερή...

γνώστης της Ποίησης που τη διαχειρίζεσαι ανάλογα εξαιρετικά με τα νοήματα που θες να δώσεις
καλό Σ.Β.Κ ::hug.::
smaragdenia
30-03-2013 @ 08:40
Εγώ μπρός στον γκρεμό,ποτέ δε χόρεψα

ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΑΚΡΟΒΑΤΟΥΜΕ , ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ........

ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ..............

http://youtu.be/KZlliqvM5S0

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
aamore
30-03-2013 @ 13:48
καλο σβκ

παμαι δυνατα ::up.:: ::up.:: ::up.::
YABER
30-03-2013 @ 14:19
::yes.:: ::yes.::
ΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΑ
30-03-2013 @ 14:48

καλό σβκ

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
30-03-2013 @ 20:17
Το ίδιο κι εγώ,φυγόδικη στα δύσκολα
θα σπάω τα φτερά απ' τα πουλιά
::hug.::
Aνδρέας Lark
30-03-2013 @ 22:13
...ο λόγος σου βγαίνει φυσικός, κι 'αβίαστος'...η πλούσια γλώσσα που επισημαίνει κάποιος παραπάνω δεν νομίζω ότι είναι στοιχείο άσχετο με την αφηγηματική δεινότητα που έχεις επανειλημμένα αποδείξει ότι διαθέτεις...κι αυτός ο λυρισμός σου πηγάζει από ένα είδος ανθρωπισμού....
...σαν τον αφέντη Πούντιλα του Μπρεχτ στην παράσταση του Καζάκου...στυγνός αλλά πολύ στοργικός όταν είναι μεθυσμένος...αυτό είναι η ποίηση...μια μέθη...μια πρόσκαιρη μέθεξη...
Vicky mouse
31-03-2013 @ 15:57
πολύ βαθειά σκέψη....και περίτεχνη γραφή....... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο