Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ου γαρ οίδασι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269438 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ου γαρ οίδασι
 "Πάτερ, άφες αυτοίς...Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι..." (Κατά Λουκάν, κεφ. 23.34)
 
[B][align=center]Ήμουν εκεί
ήμουν εκεί σου λέω
δίπλα ακριβώς στον κάθετο κορμό
τα πόδια του τα ματωμένα
σχεδόν αγγίζανε το κράνος μου
πάλεψα μάλιστα με δυο τρεις άλλους
να μπω κι εγώ στη μοιρασιά
εκεί που ρίχνανε τον κλήρο της ντροπής
όμως δεν πρόλαβα.
Κι όλο γελούσαμε, φωνάζαμε αγριεμένοι,
σαν τα τσακάλια που μεθάνε
μόλις το αίμα ερεθίσει τα ρουθούνια τους
κι άλλοι τον έφτυναν, τον βρίζανε
και τον χλευάζανε σα λυσσασμένοι.

Μα μέσα στη βουή του όχλου
μες στις βρισιές και τις κατάρες
και τ’ άγρια γέλια τα δαιμονικά
εγώ τον άκουσα
- ήμουνα δίπλα του, σου λέω -
τον άκουσα με ξέπνοη φωνή
να ψιθυρίζει:
«…άσ’ τους, δεν ξέρουνε τι κάνουν…».
Κείνη τη φοβερή στιγμή
γύρισα και τον κοίταξα κατάματα
κι ήταν το βλέμμα του
- αν θέλεις το πιστεύεις -
ήταν γεμάτο πίκρα και στοργή και γλύκα
γεμάτο θλίψη, κατανόηση και σιγουριά
και πόνο και αγάπη
- ναι, μη γελάς, ανόητε! - α γ ά π η,
σαν αδερφός που τα μικρότερα αδέρφια
αστόχαστα τον βασανίζουν και τον πληγώνουνε
και δεν του πάει η καρδιά να τα μαλώσει
τι είναι τυφλά κι ανίδεα
και δεν καταλαβαίνουν.

Κι όταν μπροστά στο στήθος του
έγειρε το στεφανωμένο του κεφάλι
και ήρεμος ξεψύχησε
- θυμάσαι; -
κείνη την ώρα που σκοτείνιασε η μέρα
κι απ’ το σεισμό οι τάφοι ανοίξανε
τότε, τότε μονάχα κατάλαβα
και έκλαψα.
Κι έγινε πάνω στο κορμί μου
καρφί και λόγχη
κείνο το «…ου γαρ οίδασι…».[/align][/B]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Θρησκευτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Εδιζησάμην εμεωυτόν (Αναζήτησα τον εαυτό μου) ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
 
Μαυρομαντηλού
03-05-2013 @ 16:20
«…άσ’ τους, δεν ξέρουνε τι κάνουν…».
Κείνη τη φοβερή στιγμή
γύρισα και τον κοίταξα κατάματα
κι ήταν το βλέμμα του
- αν θέλεις το πιστεύεις -
ήταν γεμάτο πίκρα και στοργή και γλύκα
γεμάτο θλίψη, κατανόηση και σιγουριά
και πόνο και αγάπη
- ναι, μη γελάς, ανόητε! - α γ ά π η,
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κι έγινε πάνω στο κορμί μου
καρφί και λόγχη
κείνο το «…ου γαρ οίδασι…».
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΕΝ ΠΛΗΡΗ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΏΣ ΑΛΛΙΩΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Ο ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
03-05-2013 @ 17:10
Καλή Ανάσταση Φώτη... ::theos.:: ::love.:: ::love.::
amygdalia
19-06-2013 @ 18:01
M-Π-Ρ-Α-Β-Ο

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο