| |
Πάντοτε ζητούσα κάτι απ' τη ζωή
πάντοτε όμως νόμιζα ότι με αδικεί!
Πάντοτε ζητούσα κατιτί μικρό,
όμως ένα τίποτα εισέπραττα, και εκείνο δανεικό!
Πως να ζητήσω τώρα πια
εκείνο το μεγάλο,
εκείνο που η καρδιά ποθεί
και που δε θέλει άλλο;
Την αδικία έζησα σ'όλη μου τη ζωή,
την έκανα και φίλη μου, για να μη με ενοχλεί!
Και τώρα εδώ που σκέφτομαι να κάνω μια ευχή,
με τι θάρρος να το πω στον κόσμο να ακουστεί;
Λοιπόν ακούστε όλοι σας,αυτό που θέλω εγώ,
είναι η ευτυχία που μου έταζαν από παιδί μικρό!
Φοβάμαι την αντίδραση του ίδιου του Θεού
μόλις ακούσει την ευχή του ανόητου παιδιού!
Αυτή η ευχή είναι βλασφημία,
είναι μεγάλη αχαριστία!
και εγώ είμαι τόσο ανάξια
και αυτή μοναδική!
Για πείτε μου λοιπόν γιατί;
Γιατί απ' όσους τη ζητούν
στον κόσμο κάθε μέρα
εμένα να διαλέξει και να μου χαριστεί;
Νόμιζα η ανόητη πως είμαι αδικημένη
πως θα μπορούσα να ζητώ, με τόκο όσα δεν πήρα!
Πως θα μπορούσα μια ζωή να ζήσω ταπεινή
και πως στο τέλος η ευτυχία θα έρθει να με βρει!
Το πιο χαζό σενάριο είχα στο μυαλό μου,
και τώρα ξέρω ποιο ήταν πάντα το καλό μου!
Κίνητρο ήθελα γερό, και δύναμη και θάρρος,
και πιο πολλά να ζήταγα, θα μέναν τα μισά!
Από το τίποτα που κέρδισα
σίγουρα είναι πιο πολλά!
και ένα μερίδιο θα είχα
και εγώ από τη χαρά!
Γιατί την ευτυχία δεν τη γεύεται κανένας μονομιάς!
Ολόκληρη δε δίνεται σε έναν από εμάς!
Ένα μικρό κομμάτι της, αξίζει ο καθένας,
και πόσο θα κερδίσουμε, στο τέλος θα φανεί!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
