| |
Σκαλίζει ο γέρος ο γιατρός σκυφτός τριανταφυλλιές
σε στέρφο κήπο, αμμουδερό το χώμα δεν καρπίζει
αλάργα από τις ρίζες τους ματώνονται οι καρδιές
καθώς τα αναλογίζεται, θολώνει και δακρύζει.
Για μερτικό του κλήρωσε μοίρα ξεριζωμού
τα ονείρατα της νιότης του κει πέρα ξεχαστήκαν
για να απαλύνει απ' την ψυχή την πίκρα του χαμού
γαλήνη νά 'βρει που μικροί θεοί του υποσχεθήκαν.
Κήπους με ρόδα μακρινούς θυμάται κι ανθισμένους
των μπουμπουκιών ξυπνήματα, χρωμάτων ομορφιές
τι κι αν γνωρίζει πως κι αυτός ανήκει στους χαμένους
που ανέλπιδα ονειρεύονται καλύτερες χρονιές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
