| |
ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ ΞΕΦΤΙΣΜΕΝΕΣ
Πήρε τα λόγια του ο αέρας
σαν τα πεσμένα φύλλα
στο χάραμα της νέας μέρας
κορμιού πικρή ανατριχίλα…
Υποσχέσεις ξεχασμένες
που κλειδώσαν στο συρτάρι
φαντασίες ξεφτισμένες
να τις ζούσαμε, μακάρι!
Πήρε τα όνειρα η νύχτα
τα έντυσε με μαύρο χρώμα
πάρε τα δάκρυα και ρίχτα
στο γαλανό, της θάλασσας, το στρώμα
Μόνο αυτόν μη μου πληγώσεις
γιατί η αγάπη δεν πονάει !
έτσι απλά να με τελειώσεις
κι ας ξέρω πως δεν μ αγαπάει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
