Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130998 Τραγούδια, 269511 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Νεκρικός μονόλογος
 
Με θάψανε βαθειά όταν μου πήραν τη ζωή,
κανείς δεν μ’άφησε λουλούδια ούτε μου άναψαν κερί.
Κανείς δε σκάλισε στο μνήμα τους στίχους της παρηγοριάς
και το καντήλι δεν ανάβει αφού το σβήνει ο βοριάς.

Έχω για σύντροφο τις μνήμες,τα βάσανα και τους καημούς
σ’αυτό το αιώνιο ταξίδι παρέα μ’αναστεναγμούς.
Θα συναντήσω την μητέρα και έναν φίλο παιδικό,
εκεί θα υπάρχει πάντα μέρα με έναν ήλιο λαμπερό.

Όσο γι’αυτούς που μένουν πίσω στη ματαιότητα της γης,
θα’ρθει η στιγμή να ψηλαφίσουν το άγγιγμα της χαραυγής ….




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

εν οιδα,οτι ουδεν οιδα....
 
ΛΥΔΙΑ_Θ
12-07-2013 @ 18:31
Γιατί τόση απογοήτευση........ ::hug.::
ΡΟΖΑ ΚΑΡΟΛΙΔΟΥ
12-07-2013 @ 19:04
παρ'το αλλιώς
Masvidal
12-07-2013 @ 19:04
....για να έρθει η λύτρωση ...........
athos.ioannou@gmail.com
12-07-2013 @ 22:24
::up.:: ::up.::
aridaios
12-07-2013 @ 23:38
Με θάψανε βαθειά όταν μου πήραν τη ζωή,
κανείς δεν μ’άφησε λουλούδια ούτε μου άναψαν κερί. ::lost.:: ::lost.::
**Ηώς**
14-07-2013 @ 08:29
να ψηλαφίσουν το άγγιγμα της χαραυγής ….
::blush.:: καλημέρα !!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο