| |
H αλήθεια ήταν οτι δεν τον περίμενε σήμερα...
Τον είδε όμως πάλι σε μιά γωνιά του σπιτιού.ανάμεσα σε λιγότερα έπιπλα αυτή τη φορά.Δεν
σήκωσε το βλέμμα του να την κοιτάξει,της το είχε πει άλλωστε ότι ντρεπόταν.
Εκείνη παρά το ημίφως κατάλαβε ότι είχε κοκκινήσει
-Καλησπέρα σας(του είπε χαμηλόφωνα)υιοθετόντας το ναζιάρικο υφάκι που συνήθως απεχθα-
νόταν.
-Καλησπέρα (της απάντησε σχεδόν συλλαβιστά,χωρίς να σηκώσει τα μάτια να την κοιτάξει)
-Να φτιάξω καφέ?Εγώ θα έπινα ένα...
-Να μη σας βάζω σε κόπο.άλλωστε δεν πίνουμε τον ίδιο
-Σωστά,διπλό Ελληνικό εσείς,γλυκό αν θυμάμαι καλά...Φραπέ με παγωτό εγώ.
-Με παγωτό?
-Α,ναι δε σας το είπα τον τελευταίο καιρό προσθέτω και μιά μπάλα παγωτό,στο καφέ μου,έτσι
αργώ να τον τελειώσω,παίζω με το καλαμάκι...Και μου έρχονται ιδέες για γράψιμο.Εσείς?
-Εγώ τι?
-Να...θέλω να πω γράφεται καθόλου,η περνάτε τις ώρες της ξεκούρασης σας ανάμεσα στα έπιπλα
μου?
-Μα τι λέτε?αραιά επισκέπτομαι το σπίτι σας
-Το μουσείο μου,θέλετε να πείτε.έχετε κώλυμα με την επίπλωση
-Μη με προσβάλλετε,έχω κι εγώ έπιπλα στο σπίτι μου
-Μα βέβαια σας επισκέπτομαι,όταν δεν μπορώ να κάνω αλλιώς,όμως τα έπιπλα σας είναι τόσα
λίγα,γυαλισμένα και σε απόλυτη τάξη...Ενω τα δικά μου σκορπισμένα απο δω κι από κει και σκο-
νισμένα.Αλήθεια γιατί δεν παραδέχεστε ότι σας γοητευεί η σκόνη?Μήπως είναι για σας μια μορφή
επανάστασης?που ποτέ δεν τολμήσατε...
-Μη λέτε βλακείες,η ζωή μου υπήρξε πολύ γεμάτη
-Αυτό δε μου λέει κάτι
-Ε λοιπόν αν θέλετε να μάθετε,τα έπιπλα που θαυμάζω,δεν αντιπροσωπεύουν μόνον εσάς αλλά
κομμάτια απ τη ζωή μου,και στο κάτω κάτω,δεν σας είπε κανείς να παραφυλάτε κάθε που έρχο-
μαι.
Εκείνη χαμογέλασε ακούγοντας τις δυνατές τελευταίες του λέξεις
-Μ αρέσετε όταν θυμώνετε,σας το έχω ξαναπεί αλλωστε,θυμάστε κάποιο...
-Μόνο σας αρέσω κάποτε λέγατε ότι μ αγαπούσατε...
-Δε βαριέστε το σ αγαπώ είναι μια λέξη μόνο.Το είχα γράψει και σε ποίημα κάποτε,εσείς όμως
δεν ασχολείστε με ποίηση...κι εδώ που τα λέμε.καλά κάνετε.Για κάποιο αστό γαλανομάτη το εί-
χα γράψει το ποίημα...δεν ταιριάξαμε όμως μ εκείνο
-Σας παρακαλώ,δε μ ενδιαφέρουν οι ερωτικές σας περιπέτειες
-Και γιατί τότε να μ ενδιαφέρουν οι δικές σας που κάθε φορά που μου τις αραδιάζατε,κόντευε να
με πάρει ο ύπνος?
-Εχουν περάσει αυτά τώρα...Και για να τελειώνουμε.Θυμώνετε που θαυμάζω τα έπιπλα σας?
Δε θέλετε να τα επισκέπτομαι
-Τελευταία θύμωσα που παραλληλίσατε ένα αστείο έπιπλο με φέρετρο...έκανα πως δε κατά-
λαβα αλλά εσείς εκεί...
-Δηλαδή,μπορώ να συνεχίσω να σας επισκέπτομαι?
-Φυσικά...μην κολλάτε όμως σε κάποια έπιπλα που έχουν ροπή προς την αυτοκτονία,είναι μα-
κάβριο
-Σκοπεύετε να τα πετάξετε?
-Είναι που δεν βρίσκομαι εδώ όταν περνάει ο παλιατζής αλλιώς,θα βλέπατε που θα πήγαιναν με
ρικά απ αυτά
-Δηλαδή δεν είστε θυμωμένη
-Όχι καρδούλα μου,καληνύχτα
-Καλή σου νύχτα,και σου εύχομαι να δεις ένα όμορφο όνειρο.παραμύθι,ποίημα, ότι θες εσύ...........
Τον κοίταζε καθώς απομακρυνόταν, ενώ το τηλέφωνο χτυπούσε δαιμονισμένα.Δε θα το σήκωνε
ήξερε άλλωστε,ποιός καλούσε τέτοια ώρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
