| |
Γυμνα τοπία δίχως μνήμη,
ξεθωριασμένος ουρανός,
μα εγινε φάρος φωτεινός
της πανσελήνου το ασήμι.
Για να μου δείξει ευθύς τον δρόμο
πιο πέρα από την ντροπή
ν' αποτινάξω την σιωπή
σαν σκόνη που έκατσε στον ώμο
Κίτρινα φώτα στην εξέδρα
αμήχανα, άβουλα κορμιά
και της ζωης μου η ερημιά
πάλι μου έστησε ενέδρα
Σκέφτηκα "όλα είναι χαμένα"
μα όμως το κύμα στην ακτή
σιγά ψιθύρισε στ'αυτί
του ονείρου τα απωθημένα
Φέγγουν φωτιές στην παραλία
μαύρα της νύχτας ξωτικά
λένε τραγουδια μαγικά
και του έρωτα γινονται λεία
Χάδια,φιλιά,στριφτό τσιγάρο
πάνω στην άμμο αγκαλιά
και οι ψυχές μας δυο πουλιά,
για πάντα χάθηκαν στην πάρο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
