| |
Ό,τι κρίνα έβαλα
στο βάζο της αναμονής σου
έχουνε πια μαραθεί
και πεταχθεί
στον κάδο που γράφει
"στους δύο
τρίτος
δε χωρεί''
Ρούφηξαν τα άνθη
ό,τι νερό από τ' αυλάκι μου
είχα για να τους δώσω
Δεν ξεδίψασαν, φαίνεται,
ή διψούσαν τόσο
που, με την ανυδρία
της ανταπόδοσής σου,
προτίμησαν να πεθάνουν
Σε όποιον κόσμο
κι αν μετοικίσουν,
ξέρω, θα σε αγαπούν
Έχετε τα ίδια χρώματα
Κι όμως, παρά
την εξώκοσμη αυτή ομωνυμία,
σκόρπισε το άρωμά σου,
που τόσο μου ταιριάζει,
σε δρόμους-τάχα- ελεύθερους,
όπου η έλξη δεν στέκεται
τυραννικός δικτάτορας
τους δυο μας να διατάζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
