| |
Από τις ακτές της χώρας μαζευτήκαν διαλεχτοί
πλήθος άξιοι κι ανδρείοι εμαζώχτηκαν πολλοί
φανεροί κι αρματωμένοι ξεπροβάλαν θαλεροί
τρικυμίες και πελάγη τα γνωρίζαν, τα χαν δει
πλήθος ένα τέτοιο ασκέρι κυνηγούσε τη φωτιά
και το αίμα τους στο χέρι έψαχνε τη γιατρειά
τη γιατρειά που δίνει η μάχη και ο βόμβος των ασπίδων
τη βροχή των τόξων, κι έτσι, τις βροντές των καταιγίδων
μόνο ένας δεν εκλήθει, που λογίζονταν πολύ
παραπάνω από τους άλλους, μέσα στην οχλοβοή
εφωνάζαν οι αντριωμένοι το όνομά του του τρανού
κι ήταν σαν να τον καλούσαν, να κατέβει εξ ουρανού
ήταν άδικη η μάχη, κι όμως στέκονταν αυτός
είτε σε βουνού τη ράχη γίνονταν είτε σε φως
πυρωμένου ήλιου, είτε σε αμουδιές σκοτεινιασμένες
όπου στέκονταν ετούτος εσκοτείνιαζαν οι μέρες
για αντιπάλους του και εχθρούς του φόβητρο μες στο μυαλό
στην καρδιά και στην αντάμα ήτανε για κάθε εχθρό
κι όμως τώρα περιμένει η στρατιά για να φανεί
ο λαμπρός και καταμαύρος κύρης τούτος την αυγή
μιαν αυγή φουρτουνιασμένη που λυσσάνε τα νερά
που πετάξαν τα πτηνά της, μες την θάλασσα μακριά
που ξεθύμαναν οι κάμποι και έχουν στήσει όλοι αυτί
και γρικούν την φασαρία, που πλανιέται στην ακτή.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
