| |
Μήπως, η άμμος είσαι, στην κλεψύδρα, που αργοκυλά...,
ο δείκτης του ρολογιού που κάνει κύκλους ρυθμικά...,
το ποτάμι που ο Ηράκλειτος άγγιξε μόνο μια φορά;
Είσαι μόνο στο μυαλό μου, δεν υπάρχεις πουθενά.
Σ'άφησα να καθορίσεις τη ζωή μου,
να κλείσεις μέσα σου τις αναμνήσεις μου,
να παγιδεύσεις τα όνειρα μου,
να ζήσεις τις στιγμές μου...
Εγώ σε δημιούργησα,
αρχή ήθελα για τη ζωή μου,
κι εσύ με παγίδευσες στον ιστό σου,
αράχνη έγινες,
της πεταλούδας τη ζωή καρτερικά γυρεύεις.
Πώς θα ξεφύγω από το αδηφάγο βλέμμα σου...,
πώς θα γλιτώσω τη ζωή που εσύ γυρεύεις;
Εγώ είμαι ο δημιουργός σου,
μπορώ να γίνω κι ο δήμιος σου,
τον αραχνούφαντο ιστό σου να καταστρέψω,
της πεταλούδας τη ζωή να μεγαλώσω,
κι απ' την παγίδα σου Χρόνε να γλιτώσω....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
